22/11/08

Η "πόρτα"...


"Τέλος"...,είπα..
και προσπάθησα να σβήσω όποια μουτζούρα είχα αφήσει τις άλλες φορές.
Είχαν μέινει όμως πολλές και, οι περισσότερες πάνω σε καρδιές και "αρχικά"..
Δεν ξέρω τι μ'έπιασε, ήταν σαν να αναταράχθηκε το "μέσα μου"..Σαν κάτι να ξεχείλισε. Σαν κάτι να είχε σπάσει..
"Άνοιξα" όμως και δεν βρήκα τίποτα. Τίποτα περισσότερο σπασμένο από κάθε άλλη φορά.. Όλα ίδια, όλα θολά και υγρά. Και δεν την μπορώ την υγρασία..Ψάχνω να βρώ την αιτία, που εφταίξα, τι δεν έπρεπε να πω ή να κάνω.
Το ένα τσιγάρο έρχεται μετά το άλλο, ευτυχώς το μόνο μου ποτό είναι το νερό..Άρα έχω αποθέματα! Και δυστυχως η νύχτα ενδέχεται μεγάλη απόψε..
Ακούω το soundtrack της ταινίας "Η εξιλέωση" και γράφω..

(Ωραία ταινία...)

Είναι από αυτές τις νύχτες που κάθεσαι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, παρέα με το πληκτρολόγιο και τις σκέψεις σου και αναρωτιέσαι γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνο, γιατι αυτές οι νύχτες σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια..?..Γιατί...γιατί..γιατί. Δύσκολο να απαντήσεις.. Και κάπου εδω ξεκινάς να γράφεις..

"Σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα...Όλα ίδια όπως τότε, στην αρχή τους.. Τότε που σε πρωτοσυνάντησα, που άγγιξα τα χέρια σου, που κρύφτηκα στην αγκαλιά σου..Τότε που δάκρυσα σαν μικρό παιδί, που του είχαν αγοράσει το δώρο που ονειρευόταν..
Ακριβό και πανέμορφο, αυτό που πάντα ήθελε.
Από τότε, κάθε βράδυ ήθελε να το έχει μαζί του, δίπλα του,να το βάζει πλάι στο μαξιλάρι του και όταν ξυπνά μεσ στη νύχτα, να το κοιτάζει και να ξέρει ότι είναι εκεί.. Ύστερα θα του χαμογελούσε και θα συνέχιζε τα γλυκά του όνειρα..
Τώρα, ξανά, τα πάντα γύρω γνώριμα, στην ίδια ασάλευτη θέση, σαν να μην έφυγαν ποτέ..
Τα μάτια, το βλέμμα, το δάκρυ.. Τα μάτια σου να κοιτάζουν σιωπηλά. Ένα "γιατι?", να παραμονεύει στα χείλη σου.. Η απάντηση γνωστή κι όμως τόσο τρομαχτική και για τους δύο.. Για σένα ίσως περισσότερο.. Ξέρεις.. Όμως φοβάσαι..Φοβάσαι αυό που θα σου χτυπήσει την πόρτα. Την πόρτα της καρδιάς σου..
Δεν θα σε πονέσει. Το ξέρεις..
Όπως, κι εγώ ξέρω πως δεν θ'ανοίξεις..
"Ένας χτύπος είναι μόνο, δεν μπορεί να σημαίνει πολλά", λες."Θα φύγουν..."
Κι άλλες φορές σου χτύπησαν και άνοιξες.. Και μετά.. Τι?...
Κανείς.. Κανείς πίσω από την πόρτα.. Ίσως ν'αργησες ν'ανοίξεις και να βαρέθηκε. Ίσως πάλι να έφυγε, ίσως να το φαντάστηκες ότι χτύπησε η πόρτα.. Ίσως...
Πάλι βρέθηκες μόνος τότε, να γδέρνεις τη σάρκα σου, μέχρι πού την έσκισες στα δύο. Και δεν βρήκες τίποτα, κανέναν να βρίσκεται πίσω από αυτή τη ρημαδιασμένη πόρτα.

Γιατί άνοιξες τότε?..Γιατί σε μένα?..

Δεν θα μάθω. Δεν θέλεις να μάθω.
Αν προσπαθούσα ακόμη μία φορά, τότε, θα έπαιρνα φόρα και θα έπεφτα πάνω στην πόρτα με ορμή.. Εκείνη, τότε, θα έσπαγε, κι εγώ θα έβρισκα από πίσω της εσένα, πιο "κλειστό" και πιο φοβισμένο από ποτέ..Σαν να ζητάς συγνώμη που κλείδωσες.. Που με έκλεισες έξω.. Μα όσο κι αν μετάνιωσες, δεν ανοιξες ποτέ ξανά την πορτα για να μπω..
Ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα να είχα βρεί τοίχο..
Τουλάχιστον έμαθες ποιός χτυπούσε την πόρτα και πόσο ήθελε να μπει μέσα.."

Πέρασε η ώρα.. Οι μουτζούρες έμειναν..
Κάπως έτσι έχει η ιστορία μου γι'απόψε.. Λίγο μελό, λίγο ευαίσθητη, λίγο ντεμοντέ..
Τουλάχιστον είναι αληθινή..
Ποιος νοιάζεται..?

Καληνύχτα...

1/10/08

"Λαχταρώ" ..by Sarah Kane




'Ενας μονόλογος από το θεατρικό έργο "Crave" της Sarah Kane..
Όλα όσα νιώθουμε και πολλές φορές δεν μπορούμε να πούμε, όλα όσα ΔΕΝ μπορούν πολλοί ν'ακούσουν από μας.. 'Οσοι δεν αντέχουν την αγάπη, όσοι δεν δέχονται να την "γνωρίσουν"..Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να τα νιώθουμε κραυγάζοντάς τα..

"Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ .."

26/9/08

ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΟΥΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!



Μετά από πρόσκληση του φίλτατου Gi Gaga Kouni Beli, θα ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου τα για μένα, για τον εχθρό μου και για κάποιον άλλο τα παρακάτωωωωωω....


ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Εύχομαι να βρω κάποια στιγμή το δρόμο μου (και όχι το πεζοδρόμιο)και να ξεκινήσω να θέτω στόχους και να τους "καταφέρνω"...

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ

Καλά που υπάρχουν κι αυτοί και καταλαβαίνω ποιοί είναι οι πραγματικοί μου φίλοι.
Α! Μια ευχή είπατε! Ξεχάστηκα.. Να καταδικαστείτε να υπάρχετε στη ζωή μου..

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ Μ'ΑΓΑΠΟΥΝ Η ΛΕΝΕ ΠΩΣ Μ'ΑΓΑΠΟΥΝ

Επειδή η αγάπη είναι πράξεις και όχι απλά λόγια, εύχομαι λοιπόν να είναι πάντα μέσα στη ζωή μου, να ανάβουν τα φώτα της και να ζεσταίνουν την καρδιά μου..

*******

Με τη σειρά μου προσκαλώ την φίλτατη luthien
να το συνεχίσει μιας κι εγώ δεν έχω τόσο πολλούς μπλογκοφίλους..!!

7/9/08

Panta monoi...



Oloi psaxnoume na vroume kapoion pou na mas tairiazei, pou na mas krata to xeri, na mas xaideyei apala ta mallia kai pou sthn agalia tou na aisthanomaste asfaleia kai agaph.. Ayto onomazetai anasfaleia..

Oloi dinoume kai pairnoume mesa stis anthrwpines sxeseis, alla perimenoume panta na lavoume perissotera apo ayta pou dwsame. Ayto onomazetai axaristia kai pleonexia.

Dinoume orkous aiwnias agaphs kai sto telos panta menoume na koitazoume th lexh ayth kai na mas erxetai ahdia kai misos gia ekeinon pou mas thn yposxethike. Ayto onomazetai telma...

Pername wres ateleiwtes perimenontas na xtyphsei to thlefwno kai na akousoume estw kai gia deyterolepta h fwnh ekinou pou agapame..Ayto onomazetai mazoxismos..

Kratame atoma dipla mas mono kai mono gia na mhn ta plhgwsoume alla kai epeidh mas prosferoun xexwrista pragmata. Pligwnontas ton eayto mas prwta kai meta tous allous..Les kai einai h prwth fora pou tha to kanoume..Ayto legetai onomazetai egwismos..

Thrinoume, les kai kapoios dikos mas exei pethanei.. Ki ayto einai thanatos..Giati ena kommati tou eaytou mas exei "fygei" gia panta.. Ayto onomazetai psyxikos ponos..

Eimaste panta ekei gia ton allon, akomh ki an mas pligwse, akomh ki an ekeinos exei fygei, akomh ki an den dei pote ta dakrya mas, akomh ki an den emathe pote tou na agapaei alithina.. Ayto onomazetai agaph...

Diwxnoume atoma pou mas agapane giati h kardia mas anhkei allou.. Ayto onomazetai entimothta...

Eimaste ena synolo apo ola ayta ki akomh perissotera, poname, klaime, gelame, xamogelame, deixnoume sympatheia, misoume, agapame, ma sto telos, kathe vrady menoume monoi..

Last night "i cried myself to sleep..."

A.T...

22/8/08

Πονάς...το ξέρω πως πονάς...



Ύστερα από πρόσκληση της αγαπητής luthien είπα να συμμετάσχω κι εγώ στο παρακάτω blogοπαίχνιδο όπου μου ζητάται να παραθέσω τα τραγούδια εκείνα που με φέρνουν στη φυσιολογική μου διάθεση (almost EMO)..

Μετά από ώριμη, λοιπόν, σκέψη ορίστε μία μικρήήήήή λίστα αυτών..:

Anathema - A natural disaster
Dead can dance - Sacrifice
Radiohead - Creep
Blackmore's night - Wish you were here
Avril Lavigne - When you're gone
After Forever - Cry with a smile
Antimatter - The weight of the world
Rammstein - Ohne Dich
Lux Aeterna - Clint Mansell
Mazzy Star - Fade into you
Blackfield - Blackfield
VNV Nation - Illusion
Diary of Dreams - The valley
Maria Mena - Just hold me
Mortal Love - I make the mistake
Evanescence - Hello
Linkin Park - Numb
Placebo - My sweet prince
Marianne Faithful - There's a ghost
Anathema - One last goodbye / Deep
Within Temptation - Forgiven
Μιχάλης Χατζηγιάννης - Ο βυθός σου
Πυξ Λαξ - Senor
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ο βυθός
Στάθης Δρογόσης - Θα περάσουν οι μέρες
Δημήτρης Κοργιαλάς - Τα σημάδια σου
Ελένη Τσαλιγοπούλου - Το εισιτήριο
και άλλα πολλά...

Με τη σειρά μου προσκαλώ κι εγώ όποιον θέλει( GI GAGA KOUNI BELI, Shadows in silence) να μας ανοίξει την καρδιά του και να συνεχίσει το παιχνιδάκι αυτό!

4/8/08

Steps...


Sometimes we need a person next to us to take care of our steps..
To know know how to make us feel good and happy..
To show us his love without demanding anything back..
Most of these times,we can't have this person next to us..
So don't i..
We always stay with our memories..
We always remember its words, its acts, its love..
We usually wish for love and care, for happiness and goods..
To love is to feel the pain..the loss..the lack..and never give up..
When you're still there even when you're far away from him...
Writing, listening, crying..
The care is something you can gain when you show someone the inner places of yourself.. To show him a reason for him to care for you..
The goods are things you can obtain by working hard and continually proving to yourself and to others that you deserve them..
The difficulty of all these 3 parts of our life seems to be the way through which we'll get all these..
In fact, the most difficult is to keep them and never let those who offered them to you,down..
That's why we all cry..
That's why we all scream...

8/7/08

Untitled...Unanswered...




Not hunting shadows anymore..
Through the darkness all seem real...
Only shattered hopes and a tear..
Hidden better than a whore..

One day..
One hour..
One second..
One breath..

"Don't be afraid..I'll be here.."
Your words..My thoughts..
My fears...My tears...
Your weakness...

Live alone
without my love..
the doors are closed
so is my heart...

Full of pain
full of hate..
Hate for me..
For you the pain..

25/6/08

Ammetros Logos..



Adeies nyxtes me ena feggari melano ein'oles..Oles apo tote poy efyges..Kryes kai adeies..Adeies san ena kouti pou to parasernei o anemos sto perasma tou..
Gyrnaei..gyrnaei..ma pote den stamataei..Trexei me monadikh tou syntrofia ton anemo..
Monaxo..Dixws oneira ki elpida gia zwh..
Me ena xameno parelthon ki ena akomh pio avevaio mellon..

O xronos xanei siga siga th shmasia tou.

Mprosta sta monopatia ths lithis,xanontai oi anamnhseis..Oi dikes mas anamnhseis..
H thlipsh planietai mesa mou..

Mprosta se ena anammeno tzaki h xeimwniatikh nyxta pairnei allh opsh..allh morfh..
H floga pou kaei ta xeria mou den mporei an zestanei thn pagwmenh mou psyxh..
Mia psyxh se ena swma adeio..Xwris synaisthimata..

Ena xarti kaigetai ..Ena xarti. allote, gemato oneira ki elpides..ki omws toso keno..Oi floges xtypoun anelehta tis lexeis mou pou twra pia exoun ginei ermaio ths kayths anasas ths fwtias..H wra perna kai h floga tremosvhnei...Xanetai..Opws xanontai kai oi anthrwpoi stous dromous ths polhs to xhmerwma..

H fwtia esvhse kai to mono pou menei einai h myrwdia tou kamenou xartiou..Kai staxtes..


Mazeyw tvra th staxth mou gia na thn krypsw sto xylino kouti...Pou kryvw ta oneira mou...

Μέσα μου...



Ένα σκουριασμένο, παλιό ρολόι τοίχου ξεκίνησε και πάλι να χτυπά..

Τόση ησυχία σκίστηκε μεμιάς με τον πρώτο χτύπο του δείκτη...
Ήταν τότε που το φώς που έλουζε, το ακόμη και τώρα, παρατημένο και βρώμικο δωμάτιο, αρνήθηκε να ξαναμπεί. Σαν κάτι να το είχε τρομάξει, να το είχε μαλώσει.. Κι από τότε όλα εκεί μέσα ήταν σκοτεινά και σκονισμένα, με μια μυρωδία καμένου χαρτιού και την υγρασία από τα δάκρυα που έλουζαν τα μάγουλά μου..

Έμεινα μέσα,δίχως ψυχή να πολέμήσω το σκοτάδι.. Έγινε ο "φίλος" μου και κάθε τόσο γυρνούσα στην αγκαλιά του με δάκρυα στα μάτια,με μελανιές στα χέρια,με μια καρδιά ακόμη πιο βαθιά πληγωμένη. Με παρηγορούσε, με ξεσήκωνε, με τραβούσε από τα μαλλιά και με ταρακουνούσε κρατώντας σφιχτά τους ώμους μου. Ούρλιαζα που δεν είχα κάποιον να με ακούσει, έσφιγγα τα δόντια και φορούσα το καλύτερό μου χαμόγελο. Μάταια όμως. Άδικα ξοδεμένη δύναμη, άδικα ξοδεμένη αγάπη..

Το μόνο που ξέρω είναι να αγαπώ, να νιώθω και να δίνω τον εαυτό μου..
Το μόνο που θέλω είναι να εισπράξω την αληθινή αγάπη..
Με "ταμπέλα" ή όχι...το'ξερες πως με σκοτώνει. "Μα δίχως αυτό το θάνατο δεν ζω.."

Μπορεί να μην ένιωσες ποτέ σου έτσι, μπορεί να έφυγες μακριά για να με σώσεις από σένα, μπορεί όμως τώρα να ζούσα ακόμη..

Το ρολόι τώρα σταματάει ξανά.. Η αβάσταχτη αυτή σιωπή γεμίζει ξανά το δωμάτιο..
Μαζί της, το σκοτάδι και η μυρωδιά καμένου χαρτιού..
Ένα δάκρυ ξεκίνησε το ταξίδι του από την κόγχη του ματιού μου...
Παλιοί φίλοι.. Πιστοί...
"Ευχαριστώ που ήρθατε.. Ένιωθα τόσο μόνη..."

Αν ακούς, αν διαβάζεις...
Αν βλέπεις μέσα μου θα δεις..

Σ'αγαπώ... Να προσέχεις το φώς...

Καληνύχτα...

3/6/08

TO TEΣΤ....


Το τεστ έχει μόνο 1 ερώτηση, αλλά είναι πολύ σημαντική!
Δίνοντας μια ειλικρινή απάντηση θα καθορίσει το φιλότιμο σου!
Το τεστ περιέχει μια τυχαία, εντελώς φανταστική περίσταση όπου
ΕΣΥ
καλείσαι να πάρεις μια απόφαση!
Θυμήσου ότι η απάντηση σου πρέπει να
είναι ειλικρινής.

Διαβάστε τα παρακάτω και δώστε ιδιαίτερη σημασία σε κάθε γραμμή!

Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ

Είσαι στη Νέα Ορλεάνη.Γύρω σου κυριεύει το χάος που προκάλεσε ένας
τυφώνας και πολλαπλές πλημμύρες. Είναι μια πλημμύρα βιβλικών διαστάσεων.
Είσαι ένας δημοσιογράφος -φωτογράφος που δουλεύει για μία πολύ μεγάλη εφημερίδα, και είσαι παγιδευμένος μέσα στην μέση αυτής της καταστροφής!!
Η κατάσταση είναι φοβερή! Προσπαθείς να τραβήξεις φωτογραφίες που θα καθορίσουν την καριέρα σου.
Σπίτια καταστρέφονται, άνθρωποι ουρλιάζουν, άλλοι εξαφανίζονται κάτω από τα νερά! Η φύση τα καταστρέφει
όλα!

ΤΟ ΤΕΣΤ

Ξαφνικά βλέπεις έναν άνθρωπο μέσα στο νερό! Παλεύει για τη ζωή του
προσπαθώντας να μη τον καταπιούν τα κύματα!
Πλησιάζεις... και σου μοιάζει οικείος! Ξαφνικά καταλαβαίνεις ποιος είναι!
Είναι ο George Bush!!!
Την ίδια στιγμή βλέπεις τεράστια κύματα να κατευθύνονται καταπάνω του έτοιμα να τον πνίξουν!

Έχεις 2 επιλογές:

1) Μπορείς να σώσεις την ζωή του George Bush,
ή
2) Να τραβήξεις μια δραματική φωτογραφία που αναπαριστά τον θάνατο ενός από τους πιο δυνατούς και σημαντικούς ανθρώπους στον πλανήτη!

Η ΕΡΩΤΗΣΗ:

Εδώ είναι η ερώτηση και παρακαλώ απάντησε ειλικρινά
α) Θα επιλέξεις έγχρωμο φιλμ με υψηλή αντίθεση, ή
β) θα πας για την κλασική απλότητα του ασπρόμαυρου;

Εσύ αποφασίζεις...!

30/5/08

"Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα...."


(συμπληρώνω)...μόνο που το στόμα του βρώμαγε από τα σκατά της ψυχής του...
Μου'ρθε αηδία.. θόλωσα..
Όσο "εκείνος" δεν παραδεχόταν ότι με πρόδωσε, τόσο το στόμα του ανέδυε εκείνη την απαίσια μυρωδιά..
Τόσο αηδιαστική και έντονη που σχεδόν μου έδενε το στομάχι κόμπο..
Μυρωδιά σαπίλας, τόσο διαπεραστική που κανείς δεν θα μπορούσε να αντέξει.
Έτσι κι εγώ..Δεν άντεξα...

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να παίζεις με την εμπιστοσύνη του άλλου. Να μετανιώνεις που άνοιξες την "πόρτα" χωρίς να ρωτήσεις ποιός ήταν και τι ήθελε...Να μισείς τις άλλοτε θεωρίες σου περί ανθρώπων, φιλίας,αγάπης και, του ότι τη ζωή τη ζούμε χωρίς στρατηγικές.Αυτές που τώρα έχουν κατάργηθεί.
Κάπου εκεί, έρχονται οι "φίλοι" και σου τα ανατρέπουν όλα.. Κάπου διάβασα πως, "αυτός που έπαψε να είναι φίλος, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος". Δεν συμφωνώ απόλυτα με την άποψη αυτή. Ο σωστός φίλος δεν περιμένει ποτέ και τίποτε από κανέναν, δεν δρα ανεξάρτητα αλλά ουτε και παντα κατ'ομάδες.. Ξέρει να αγαπάει, να συμπαραστέκεται, να κρινει αλλά να μην κατακρίνει, να ειναι αξιόπιστος και να αποτελεί τον εξωτερικό παρατηρητή. Χρειάζεται κόπος και χρόνος για να γνωρίσεις κάποιον και πρέπει να έχεις υπομονή..
Στις φιλίες σχεδόν ποτέ μου δεν υπήρξα προκατειλημμένη και δεν επηρεαζόμουν από την άποψη τρίτων για κάθε άτομο που γνώριζα. Συνήθως τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μου με κάποιο άτομο έβγαζα και τον "χάρτη" του.. Ένα μίνι-ψυχογράφημα..
Είναι όμως κάποια άτομα που όσο κι αν πιστεύεις ή θέλεις να πιστέψεις πως μέσα τους κρύβουν κάτι καλό, αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ.
Αντιθέτως, βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό και στο τέλος τον παρουσιάζουν μέσω έσου.
"Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) κομπλεξική! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανώριμή! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανεγκέφαλη!
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ Η ΤΕΛΕΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ..."
Ξαφνικά όόόόόλα τα "κακά" τους γίνονται δικά σου κτήματα, ψυχολογικά προβλήματα και κόμπλεξ και εκείνοι μεταφέρονται στη θέση του επικριτή, που θα κάνει τα παντα για να σε μειώσει.. Βλέπουν τη ζωή τους μέσω ενός "πρωταγωνιστή" που εκείνοι διάλεξαν, παρατηρούν τα λάθη ΤΟΥΣ, και κρίνουν εκείνον γι'αυτά.. Αποποιούνται τον ρόλο τους ως φίλου και, αν τελικά βρεθούν "εκτός παιχνιδιού" φυσικά θα φταίει πάντα ο άλλος..Οποία πρωτοτυπία...!
Μιας και είναι απ'ότι φαίνεται το εξιλαστήριο θύμα τους...

Και απλά το τέλος είναι πολλά περισσότερα από αυτό που φαντάζεστε..
'Οπως "φώναξε" κάποια ψυχή μέσω MSN σε "μένα", GET A LIFE!

28/5/08

Ο άνεμος κουβάρι...


...Σκόρπια λόγια...

...Θέλω να ξυπνάει πλάι μου κι ώς την τελευταία μέρα της ζωή μου να τον φροντίζω.
Θέλω να πεθάνω πρώτη εγώ.
Θέλω ένα σημάδι ότι με σκέφτεται και μετά να κοιμηθώ έναν ήσυχο ύπνο...

...Δεν έχεις φύγει και το ξέρω.
Δεν χρειάζεται τρόπος. Για να επιστρέψει κάποιος, πρέπει απαραίτητα να ‘χει φύγει. Νιώθω πόσο μ’ αγαπάς – πιο πολύ ακόμα κι απ’ όσο εγώ. Πιο πολύ. Και για όλη σου τη ζωή. Θα πεθάνουμε σίγουρα μαζί, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πεθάνει κανείς μας τώρα.
Έχουμε μέλλον και μάλιστα πολύ ευτυχισμένο...

...Πρώτη φορά στη ζωή μου και δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα υπάρξει μια «ζωντανή» συνέχεια που δεν θα σε εμπεριέχει...

*****************************

Στο βιβλίο του αυτό ο Διονύσης Χαριτόπουλος ξετυλίγει τον άλλο εαυτό του, καθώς και πτυχες του εαυτού της Μαλβίνας... Δεν αποτελεί μνεία και, για μένα, δεν πιστεύω ότι απετέλεσε απλά μία πηγή εσόδων για τον Χαριτόπουλο.Ήταν μάλλον μία εξομολόγηση, με δόσεις νοσταλγίας, όμορφων στιγμών και αληθινής αγάπης και από τις δύο μεριές.
Πολλοί καταφάνθηκαν εναντίον του και μίλησαν για υποκρισία και φανφαρολογίες, για ψευδείς εκδηλώσεις συναισθημάτων προς το πρόσωπο της τελευταίας του συζύγου Μαλβίνας Κάραλη καθώς και για προσπάθεια τονισμού του Υπερεγώ του μέσω της δημοσιοποίησης των προσωπικών στιγμών του με εκείνη.
Διαβάζοντάς το, μια και δύο φορες, κατέληξα στο συμπέρασμα πως αποτελεί έναν "ύμνο" στην προσωπικότητα και την πυγμή της Μαλβίνας, κατά τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής της, για την κοινή τους πορεία πριν το "τέλος", στα όσα εκείνη είχε μέσα της γι'αυτόν κι, έκεινος άργησε να εκτιμήσει..
Άλλωστε οι καλύτερες ιστορίες είναι οι αλήθινές..αυτές που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε..Ακόμη κι αν μέσα από την απώλεια αναγκαστήκαμε να μάθουμε πράγματα, να γυρίσουμε αυτήν τη γ@μημένη σελίδα στη ζωή μας, μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να επαναλάβουμε την ίδια ιστορία βασισμένη σε άλλες κινήσεις ΜΑΤ..
Γιατι?..Αφού μπορούμε να μαθουμε από τα λάθη μας γιατί να επαναλάβουμε την ίδια ιστορια..?
Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου..Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ...

Αθηνά Τ.
<3

27/5/08

Λέμε και ψεμματάκιαααα??? Αμέέέέέέ...
























LIE DETECTOR

'Επειτα λοιπόν από παρότρυνση του φίλου Gi GaGA Kouni Beli, είπα να σας μπερδέψω κι εγώ λίίίίίίγο και να δώ ποιός πιάνει πουλιά στον...αέρα...

Λοιπόόόόόν...

Παρακάτω θα συναντήσετε 4 προτάσεις γραμμένες από εμένα. Μόνο μία από αυτές θα είναι αληθινή... Βρείτε την..


1) Στα 16 μου βγήκα Miss Young 1999.
2) Για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου δούλεψα για ένα διάστημα σε γραμμή 90 11....
3) Είμαι κουτσομπόλα, κολλημένη, ανεγκέφαλη και άνθρωπος χωρίς βάθος.. Τσόκαρο δηλαδή!
4) Μία μέρα θα γίνω στάχτη και θα πέσω στα μάτια των "φίλων" μου..

Δεν ξέρω ποιον να προσκαλέσω, όλοι το έχετε κάνει! Εκτός απόόόό....την Luthien!!
Τσακίσου!!:P

Αυτά...

Καλημέρα!!

22/5/08

Express Yourselves...

Μετά από παράκληση της From Wishes To Eternity και ούσα αναγκασμένη να ακολουθήσω πιστά τις διαταγές της...σας παραθέτω την περίπλοκη σκέψη που ταλανίζει το κατά τ'άλλα ατάραχο μυαλουδάκι μου τους τελευταίους 8 μήνες..

Ο νοών νοείτω...

Με τη σειρά μου προσκαλώ την φίλτατη Luthien να κάνει το ίδιο ΑΜΕΣΩΣ!!!!
Για το http://autographcollectors.blogspot.com/


Παράβλεπε στις παρακάτω οδηγίες...

Λοιπόόόόόόόόν.....



1. Γράψτε ότι σας έρχεται στο μυαλό(αναμνήσεις,επιθυμίες,ευχές,καντήλια,μανουάλια..)
2. Φωτογραφιστε το!
3. Αναρτήστε το στο blog σας!
4. Προσκαλέστε φίλους της σελίδας σας να κάνουν κι εκίνοι το ίδιο!

Και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

:Ppppp

13/5/08

Pain...



Fallen angel where have you been

all this time my eyes have seen

some eyes,some faces,some souls dying inside,
my faith in love has burnt me and went to hide..

True lies, right falses,a soul dying in me,
blown fires, wet clouds and a rain you can't see...

I thought for a while that the tears could wash my pain...
So wrong, so ideal , to carry me away...

Just pain covering pain..