"Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα...."

(συμπληρώνω)...μόνο που το στόμα του βρώμαγε από τα σκατά της ψυχής του...
Μου'ρθε αηδία.. θόλωσα..
Όσο "εκείνος" δεν παραδεχόταν ότι με πρόδωσε, τόσο το στόμα του ανέδυε εκείνη την απαίσια μυρωδιά..
Τόσο αηδιαστική και έντονη που σχεδόν μου έδενε το στομάχι κόμπο..
Μυρωδιά σαπίλας, τόσο διαπεραστική που κανείς δεν θα μπορούσε να αντέξει.
Έτσι κι εγώ..Δεν άντεξα...

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να παίζεις με την εμπιστοσύνη του άλλου. Να μετανιώνεις που άνοιξες την "πόρτα" χωρίς να ρωτήσεις ποιός ήταν και τι ήθελε...Να μισείς τις άλλοτε θεωρίες σου περί ανθρώπων, φιλίας,αγάπης και, του ότι τη ζωή τη ζούμε χωρίς στρατηγικές.Αυτές που τώρα έχουν κατάργηθεί.
Κάπου εκεί, έρχονται οι "φίλοι" και σου τα ανατρέπουν όλα.. Κάπου διάβασα πως, "αυτός που έπαψε να είναι φίλος, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος". Δεν συμφωνώ απόλυτα με την άποψη αυτή. Ο σωστός φίλος δεν περιμένει ποτέ και τίποτε από κανέναν, δεν δρα ανεξάρτητα αλλά ουτε και παντα κατ'ομάδες.. Ξέρει να αγαπάει, να συμπαραστέκεται, να κρινει αλλά να μην κατακρίνει, να ειναι αξιόπιστος και να αποτελεί τον εξωτερικό παρατηρητή. Χρειάζεται κόπος και χρόνος για να γνωρίσεις κάποιον και πρέπει να έχεις υπομονή..
Στις φιλίες σχεδόν ποτέ μου δεν υπήρξα προκατειλημμένη και δεν επηρεαζόμουν από την άποψη τρίτων για κάθε άτομο που γνώριζα. Συνήθως τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μου με κάποιο άτομο έβγαζα και τον "χάρτη" του.. Ένα μίνι-ψυχογράφημα..
Είναι όμως κάποια άτομα που όσο κι αν πιστεύεις ή θέλεις να πιστέψεις πως μέσα τους κρύβουν κάτι καλό, αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ.
Αντιθέτως, βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό και στο τέλος τον παρουσιάζουν μέσω έσου.
"Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) κομπλεξική! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανώριμή! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανεγκέφαλη!
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ Η ΤΕΛΕΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ..."
Ξαφνικά όόόόόλα τα "κακά" τους γίνονται δικά σου κτήματα, ψυχολογικά προβλήματα και κόμπλεξ και εκείνοι μεταφέρονται στη θέση του επικριτή, που θα κάνει τα παντα για να σε μειώσει.. Βλέπουν τη ζωή τους μέσω ενός "πρωταγωνιστή" που εκείνοι διάλεξαν, παρατηρούν τα λάθη ΤΟΥΣ, και κρίνουν εκείνον γι'αυτά.. Αποποιούνται τον ρόλο τους ως φίλου και, αν τελικά βρεθούν "εκτός παιχνιδιού" φυσικά θα φταίει πάντα ο άλλος..Οποία πρωτοτυπία...!
Μιας και είναι απ'ότι φαίνεται το εξιλαστήριο θύμα τους...

Και απλά το τέλος είναι πολλά περισσότερα από αυτό που φαντάζεστε..
'Οπως "φώναξε" κάποια ψυχή μέσω MSN σε "μένα", GET A LIFE!

Ο άνεμος κουβάρι...

...Σκόρπια λόγια...

...Θέλω να ξυπνάει πλάι μου κι ώς την τελευταία μέρα της ζωή μου να τον φροντίζω.
Θέλω να πεθάνω πρώτη εγώ.
Θέλω ένα σημάδι ότι με σκέφτεται και μετά να κοιμηθώ έναν ήσυχο ύπνο...

...Δεν έχεις φύγει και το ξέρω.
Δεν χρειάζεται τρόπος. Για να επιστρέψει κάποιος, πρέπει απαραίτητα να ‘χει φύγει. Νιώθω πόσο μ’ αγαπάς – πιο πολύ ακόμα κι απ’ όσο εγώ. Πιο πολύ. Και για όλη σου τη ζωή. Θα πεθάνουμε σίγουρα μαζί, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πεθάνει κανείς μας τώρα.
Έχουμε μέλλον και μάλιστα πολύ ευτυχισμένο...

...Πρώτη φορά στη ζωή μου και δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα υπάρξει μια «ζωντανή» συνέχεια που δεν θα σε εμπεριέχει...

*****************************

Στο βιβλίο του αυτό ο Διονύσης Χαριτόπουλος ξετυλίγει τον άλλο εαυτό του, καθώς και πτυχες του εαυτού της Μαλβίνας... Δεν αποτελεί μνεία και, για μένα, δεν πιστεύω ότι απετέλεσε απλά μία πηγή εσόδων για τον Χαριτόπουλο.Ήταν μάλλον μία εξομολόγηση, με δόσεις νοσταλγίας, όμορφων στιγμών και αληθινής αγάπης και από τις δύο μεριές.
Πολλοί καταφάνθηκαν εναντίον του και μίλησαν για υποκρισία και φανφαρολογίες, για ψευδείς εκδηλώσεις συναισθημάτων προς το πρόσωπο της τελευταίας του συζύγου Μαλβίνας Κάραλη καθώς και για προσπάθεια τονισμού του Υπερεγώ του μέσω της δημοσιοποίησης των προσωπικών στιγμών του με εκείνη.
Διαβάζοντάς το, μια και δύο φορες, κατέληξα στο συμπέρασμα πως αποτελεί έναν "ύμνο" στην προσωπικότητα και την πυγμή της Μαλβίνας, κατά τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής της, για την κοινή τους πορεία πριν το "τέλος", στα όσα εκείνη είχε μέσα της γι'αυτόν κι, έκεινος άργησε να εκτιμήσει..
Άλλωστε οι καλύτερες ιστορίες είναι οι αλήθινές..αυτές που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε..Ακόμη κι αν μέσα από την απώλεια αναγκαστήκαμε να μάθουμε πράγματα, να γυρίσουμε αυτήν τη γ@μημένη σελίδα στη ζωή μας, μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να επαναλάβουμε την ίδια ιστορία βασισμένη σε άλλες κινήσεις ΜΑΤ..
Γιατι?..Αφού μπορούμε να μαθουμε από τα λάθη μας γιατί να επαναλάβουμε την ίδια ιστορια..?
Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου..Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ...

Αθηνά Τ.
<3

Λέμε και ψεμματάκιαααα??? Αμέέέέέέ...

LIE DETECTOR

'Επειτα λοιπόν από παρότρυνση του φίλου Gi GaGA Kouni Beli, είπα να σας μπερδέψω κι εγώ λίίίίίίγο και να δώ ποιός πιάνει πουλιά στον...αέρα...

Λοιπόόόόόν...

Παρακάτω θα συναντήσετε 4 προτάσεις γραμμένες από εμένα. Μόνο μία από αυτές θα είναι αληθινή... Βρείτε την..


1) Στα 16 μου βγήκα Miss Young 1999.
2) Για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου δούλεψα για ένα διάστημα σε γραμμή 90 11....
3) Είμαι κουτσομπόλα, κολλημένη, ανεγκέφαλη και άνθρωπος χωρίς βάθος.. Τσόκαρο δηλαδή!
4) Μία μέρα θα γίνω στάχτη και θα πέσω στα μάτια των "φίλων" μου..

Δεν ξέρω ποιον να προσκαλέσω, όλοι το έχετε κάνει! Εκτός απόόόό....την Luthien!!
Τσακίσου!!:P

Αυτά...

Καλημέρα!!

Express Yourselves...

Μετά από παράκληση της From Wishes To Eternity και ούσα αναγκασμένη να ακολουθήσω πιστά τις διαταγές της...σας παραθέτω την περίπλοκη σκέψη που ταλανίζει το κατά τ'άλλα ατάραχο μυαλουδάκι μου τους τελευταίους 8 μήνες..

Ο νοών νοείτω...

Με τη σειρά μου προσκαλώ την φίλτατη Luthien να κάνει το ίδιο ΑΜΕΣΩΣ!!!!
Για το http://autographcollectors.blogspot.com/


Παράβλεπε στις παρακάτω οδηγίες...

Λοιπόόόόόόόόν.....



1. Γράψτε ότι σας έρχεται στο μυαλό(αναμνήσεις,επιθυμίες,ευχές,καντήλια,μανουάλια..)
2. Φωτογραφιστε το!
3. Αναρτήστε το στο blog σας!
4. Προσκαλέστε φίλους της σελίδας σας να κάνουν κι εκίνοι το ίδιο!

Και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

:Ppppp

Pain...

Fallen angel where have you been
all this time my eyes have seen
some eyes,some faces,some souls dying inside,
my faith in love has burnt me and went to hide..

True lies, right falses,a soul dying in me,
blown fires, wet clouds and a rain you can't see...

I thought for a while that the tears could wash my pain...
So wrong, so ideal , to carry me away...

Just pain covering pain..

Partida

Mia adeia mera teliwnei dixws thlipsh

kai twra vlepw pws den eimai pia edw

to ayrio deixnei pws ta panta exoun lixei

afou to shmera den vlepei pia ourano..

San fygw twra tha thn xasw thn partida

ena paixnidi pou skarwnw me to nou

me pionia apsyxa den exw pia elpida

kai etsi kleinw tous diakoptes t'ouranou..

Aggizw twra th morfh sou ston kathrefth

kai olo xanomai sto vlemma sou to ygro...

To dakry pagwnei,peftei katw kai ragizei

to aima kovetai stou oneirou th rwgmh

oso h skepsh tou thanatou trigyrizei

mes sto skotadi vgazoun hxo oi lygmoi...

Tha'rthei mia mera skoteinh meta th dysh

mi'axtida hliou lamperh tha exei vgei..
San tha teleiwsoun ola gyrw tha fwtisei

h lampsh pou'xa xronia mesa sthn psyxh..

San fygeis san xatheis den tha thymasai

tha'xeis xexasei kai na thymitheis den thes

pws ola osa gyrw mas anthisan htan monaxa dyo stigmes...

Ta dyo ths matia tha fanoune dakrysmena

mia plhgh sto xeri pou th martyra

pws h psyxh ths epsaxne apegnwsmena

dyo matia,gia to fws ths na kyla...

Morning...

He told me "goodmorning"

a bittersweet tear rolled from his eyes..

i opened my arms and closed him in them

he cried again...

These eyes full of tears..

these tears full of pain..

This pain in his heart..

This heart empty inside..

Pain for nothingness..

Lament forever..

For a broken wing..

for a cut breath..

for a cracked heart..

for a shattered hope..

Bittersweet tears for a lost soul..

Then he left...

Leaving me...