Αλλαγών συνέχεια...(μετά λύπης μου..)

(Πριν και μετά)

Σήμερα το απόγευμα φεύγοντας από μία γιατρό στους Αμπελόκηπους, αποφάσισα να πάω με τα πόδια μέχρι το Σύνταγμα.. Δεν είχα "κατέβει" καθόλου στο κέντρο από το προηγούμενο Σάββατο.
Καθώς έφτανα στη Βουλή βλέπω 3 κλούβες και αστυνομικούς να σφυρίζουν, ενώ ακούγεται ταυτόχρονα ήχος από κροτίδες. Κάτι φώτιζε στον ουρανό.. σηκώνω το κεφάλι μου και βλέπω πυροτεχνήματα!


Λέω "Δεν είναι δυνατόν!", εξοργισμένη.

Προχωράω για να περάσω απέναντι στην Πλατεία Συντάγματος και βλέπω τα πάντα στολισμένα, το άλλοτε καμένο δέντρο να στέκει στην πλατεία ολόφωτο και στολισμένο, μία μπάντα να παίζει εορταστικά τραγούδια και εκατοντάδες κόσμου να τραβούν φωτογραφίες με τους αλλοδαπούς Άγιους Βασίληδες και με τα τεράστια πλαστικά δώρα που έχουν στηθεί στη μέση της πλατείας.


Μπαλόνια παντού και ένα καρουζέλ που περίμενε τον ευτυχισμένο κόσμο να καβαλήσει τα αλογάκια του..


Όλοι ήταν τόσο χαρούμενοι και τα παιδάκια έτρεχαν από δω κι από κει ψάχνοντας να βρούν τον Άγιο Βασίλη και τις μαμάδες τους που στέκονταν κάτω από το δέντρο και χαμογελούσαν πίνοντας ζεστό καφέ και άκουγαν τις εξαίσιες μελωδίες του Δήμου Αθηναιων..


Πώς μπορούν όλοι αυτοί να μην νοιάζονται? Πως χαμογελούν και τα ξεχνούν όλα μέσα σε λίγες μόλις μέρες? Εγώ δεν μπορώ. Και δεν είμαι η μόνη.. Καθώς κάπνιζα και προχωρούσα μέσα στο πλήθος με πλησίασαν δυο 20χρονοι και μου έδωσαν ένα φυλλάδιο. Τους είπα "Ευχαριστώ παιδιά!" και απομακρύνθηκα λίγο.

Κοίταξα το χαρτί και έκανα 3 βήματα πίσω και τους ρώτησα αν είναι δική τους πρωτοβουλία και μου είπαν " Όχι μόνο δική μας..Θα δεις!", μου χαμογέλασαν και έφυγαν..


Τίποτα δεν έχει τελειώσει.. Και χαίρομαι πολύ γι'αυτό!..

Κάθησα στα σκαλιά της πλατείας μετά από λίγο κοιτάζοντας το σκηνικό με μια διάθεση χώρις περιγραφή, έκανα άλλο ένα τσιγάρο και τράβηξα 1 ακόμη φωτογραφία... Οι 2 νεαροί είχαν κάτσει κι εκείνοι 3 σκαλοπάτια πιο κάτω από εμένα και κοίταζαν τον κόσμο..


Κάπνισα το τσιγάρο μου και ανέβηκα τα σκαλιά για να δω το σύνθημα που είχαν γράψει με σπρέυ στο πεζοδρόμιο απέναντι από τη Βουλή.. Και Ω! του θαύματος..!!....Δεν υπήρχε ΤΙΠΟΤΑ..!!

Μόνο ένα παιδί 15 χρονών το πολύ, στεκόταν εκεί και, με τα χέρια στη μέση, κοιτούσε τη Βουλή...

Αλλαγές..

(photo taken by Dark Reviews' Myspace Profile )


Σχεδόν μία εβδομάδα πριν όλα άρχισαν να αλλάζουν..Οι νύχτες πήραν άλλο χρώμα. Εκείνο της φωτιάς, και άλλη μυρωδιά, εκείνη του καμένου πλαστικού, των "χημικών", του αίματος..
Το ίδιο βράδυ είχα πάει με παρέα στο θέατρο Άλφα (Πατησίων & Στουρνάρη) για να παρακολουθήσω μία παράσταση. Μια ευαίσθητη παράσταση, γεμάτη ανθρωπιά, δύναμη, που σου άφηνε την αίσθηση ότι όλα μπορούν να αλλάξουν γύρω σου αν πρώτα καταφέρεις να αλλάξεις τον εαυτό σου. Κι όντως όλα άλλαξαν..
Φεύγοντας από την παράσταση, πήγαμε να πάρουμε το αυτοκίνητο για να πάμε για ένα ποτό. Περνώντας απέναντι από το Πολυτεχνείο είδαμε κινητικότητα, άτομα με πανώ στα χέρια, άλλους που έτρεχαν στη Στουρνάρη, αλλά που να καταλάβουμε?
Πήγαμε τελικά προς την περιοχή μου για ποτό, αμέριμνοι, χωρίς να έχουμε ακούσει τίποτα. Μόλις μάθαμε ότι 2 μπάτσοι είχαν σκοτώσει ένα παιδί και εξεγέρθηκαν οι "αντιεξουσιαστές", παγώσαμε..
Οι επόμενες μέρες κύλισαν ήρεμα για εμάς αλλά άσχημα για την Ελλάδα.
Τα πάντα βρίσκονταν μέσα στις φλόγες και η αστυνομία συνέχιζε "κατακρεουργεί" τα παιδιά που ένιωθαν θλίψη και οργή για το θάνατο του παιδιού, και κατέβαιναν στις πορείες.Θλιβερά σκηνικά και εικόνες ντροπής για την Ελληνική Αστυνομία.
Εικόνες από τα πεδία "μάχης" μεταδίδονταν συνεχώς, ακόμη και την ώρα της ταφής του μικρού Αλέξανδρου.. Πως να σταματήσεις όλους αυτούς που θρηνούν? Όλους αυτούς που είναι οργισμένοι για το χαμό του παιδιού? Οι, κατά τους άρχοντες της τάξης, "ταραξίες". Αλλά και πως να αναπαυθεί η ψυχή αυτού του παιδιού?
Μάλλον ο δήμαρχος Αθηναίων βρήκε τον τρόπο. Θα οργανώσει είπε από του χρόνου την ημέρα της δολοφονίας (εκείνος είπε "του θανάτου")του Αλέξανδρου, τουρνουά ποδοσφαίρου με το όνομά του.. Μεγάλη τιμή.. Νομίζω πως τώρα ηρέμησε η ψυχή του..
Κι όλοι αυτοί που τα σπάνε και τα καίνε όλα γιατί δεν πάνε να βάλουν μία φωτιά στη Βουλή? Στη Γ.Α.Δ.Α? Να σπάσουν στο ξύλο τον μοντελοπνίχτη? Παρά καίνε τα μαγαζιά του κοσμάκη και λεηλατούν αυτοκίνητα και σπίτια.. Αν καίγονταν τα δικά τους σπίτια πως θα ένιωθαν? Αυτοί δεν είναι αναρχικοί, αυτοί είναι άνθρωποι εν βρασμώ ψυχής, αλλά δεν σήκωσαν ποτέ όπλο προς κανέναν. Σε αντίθεση με τον "ράμπο" της ΕΛ.ΑΣ που φοβήθηκε ένα μπουκάλι και τράβηξε τη σκανδάλη. Αν σκότωναν το δικό του παιδί πως θα ένιωθε? Ποιόν θα κατηγορούσε? Αλλά μόνο προς τα μικρά παιδιά το παίζουν μάγκες και εξουσία..

​Χρήση​ όπλου​ γίνετ​αι με 3 προυπ​οθέσε​ις.​

Να έχουν​ εξαντ​ληθεί​ ΟΛΑ τα ηπίοτ​ερα μέσα.​
Να υπάρξ​ει προει​δοποί​ηση οτι θα γίνει​ χρήση​ όπλου​ και εύλογ​ος χρόνο​ς ανταπ​όκρισ​ης
Η χρήση​ όπλου​ να μην είναι​ δυσαν​αλόγη​ με την απειλ​ή.​
-​Εφόσο​ν πληρο​ύνται​ οι προυπ​οθέσε​ις γίνετ​αι χρήση​ όπλου​ με την κλιμά​κωση του άρθρο​υ 1, δηλαδ​ή πρώτα​ εκφοβ​ιστικ​ό (​στον αέρα)​,​ μετά ακινη​τοποί​ησης (σε μη ζωτικ​ά σημεί​α)​ και σε τρίτο​ στάδι​ο εξουδ​ετέρω​ση (​πλήξη​ με κίνδυ​νο θανάτ​ου)​
-​Ειδικ​ή προυπ​όθεση​ για τον εκφοβ​ιστικ​ό πυροβ​ολισμ​ό ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧ​ΕΙ ΚΙΝΔΥ​ΝΟΣ ΕΞΟΣΤ​ΡΑΚΙΣ​ΜΟΥ
-​Ειδικ​ή προυπ​όθεση​ για τον πυροβ​ολισμ​ό ακινη​τοποί​ησης να υπάρχ​ει είτε ένοπλ​η επίθε​ση,​ είτε κίνδυ​νος χρήση​ς όπλου​ από τον καταδ​ιωκόμ​ενο
-​Ειδικ​ή προυπ​όθεση​ για τον πυροβ​ολισμ​ό εξουδ​ετέρω​σης να αποσκ​οπεί στην απόκρ​ουση επίθε​σης ενωμέ​νης με κίνδυ​νο ζωής.​
-Σε κάθε περίπ​τωση απαγο​ρεύετ​αι πυροβ​ολισμ​ός ακινη​τοποί​ησης ή εξουδ​ετέρω​σης αν υπάρχ​ει κίνδυ​νος να πληγο​ύν άοπλο​ι ή αν στρέφ​εται εναντ​ίον ανηλί​κου (​εκτός​ κι αν είναι​ απολύ​τως το μοναδ​ικό μέσο άμυνα​ς)​

Τι πρέπε​ι να κάνει​ λοιπό​ν ο σωστό​ς αστυν​ομικό​ς (αν υπάρχ​ει και αν έχει διαβά​σει ποτέ το μόνο ίσως νόμο που τον αφορά​)​ και με ποια σειρά​;​

1. ΝΑ ΕΞΑΝΤ​ΛΗΣΕΙ​ ΚΑΘΕ ΑΛΛΟ ΗΠΙΟΤ​ΕΡΟ ΜΕΣΟ
2. ΝΑ ΠΡΟΕΙ​ΔΟΠΟΙ​ΗΣΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΧΡΗΣΙ​ΜΟΠΟΙ​ΗΣΕΙ ΟΠΛΟ ΚΑΙ ΝΑ ΔΩΣΕΙ​ ΧΡΟΝΟ​ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΔ​ΙΩΚΟΜ​ΕΝΟ ΝΑ ΠΑΡΑΔ​ΟΘΕΙ.​
3. ΝΑ ΠΥΡΟΒ​ΟΛΗΣΕ​Ι ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΑΝ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟ​Ν ΔΕΝ ΥΠΑΡΧ​ΕΙ ΚΙΝΔΥ​ΝΟΣ ΕΞΟΣΤ​ΡΑΚΙΣ​ΜΟΥ
4. ΝΑ ΠΥΡΟΒ​ΟΛΗΣΕ​Ι ΣΕ ΖΩΤΙΚ​Α ΣΗΜΕΙ​Α ΜΕ ΣΚΟΠΟ​ ΝΑ ΑΚΙΝΗ​ΤΟΠΟΙ​ΗΣΕΙ ΜΟΝΟ ΑΝ ΥΦΙΣΤ​ΑΤΑΙ ΚΙΝΔΥ​ΝΟ ΖΩΗΣ,​ ΑΝ ΔΕΧΕΤ​ΑΙ ΔΗΛΑΔ​Η ΕΝΟΠΛ​Η ΕΠΙΘΕ​ΣΗ,​ ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥ​ΧΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΗΓ​ΟΥΜΕΝ​Η ΠΡΟΣΠ​ΑΘΕΙΑ​ ΤΟΥ.
5. ΑΝ ΑΠΟΤΥ​ΧΕΙ ΚΙ ΑΥΤΟ ΝΑ ΠΥΡΟΒ​ΟΛΗΣΕ​Ι ΜΕ ΣΤΟΧΟ​ ΝΑ ΠΛΗΞΕ​Ι ΜΕ ΚΙΝΔΥ​ΝΟ ΘΑΝΑΤ​ΟΥ (​ΠΡΟΦΑ​ΝΩΣ ΟΧΙ ΟΜΩΣ ΜΕ ΣΤΟΧΟ​ ΝΑ ΣΚΟΤΩ​ΣΕΙ ΕΞΑΡΧ​ΗΣ!​)​
* ΣΕ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΠ​ΤΩΣΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΡΟΧΩ​ΡΗΣΕΙ​ ΣΤΑ ΣΗΜΕΙ​Α 4-5 ΑΝ ΥΠΑΡΧ​ΕΙ ΚΙΝΔΥ​ΝΟΣ ΝΑ ΒΛΑΨΕ​Ι ΑΟΠΛΟ​ Η ΑΝ Ο ΚΑΤΑΔ​ΙΩΚΟΜ​ΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ​ ΑΝΗΛΙ​ΚΟΣ

ΚΑΤΑΛ​ΑΒΑΤΕ​ ΔΟΛΟΦ​ΟΝΟΙ;​
Είναι κρίμα να καταστρέφονται οι περιουσίες ανθρώπων που δεν έφταιξαν..
Είναι κρίμα να μην αφήνουμε την ψυχή ενός νεκρού να αγαλιάσσει..
Είναι κρίμα να διαπιστώνεις ότι ο πολιτισμός για τον οποίο καυχιόμαστε χρόνια έχει εξαλειφθεί παντελώς..
Είναι κρίμα να μην ζούμε ασφαλείς στην ίδια μας τη χώρα..
Είναι κρίμα να την πληρώνουν μόνο και ΠΑΝΤΑ οι αθώοι..

Υ.Γ. O φωτογράφος του Ελεύθερου Τύπου, Κώστας Τσιρώνης που τράβηξε τις φωτογραφίες των αστυνομικών να σημαδεύουν διαδηλωτές απολύθηκε από την εφημερίδα. Δείτε το Σχετικό Άρθρο . Φυσικά ο αρχισυντάκτης δεν είχε ΚΑΝΕΝΑ όφελος από τη μη-δημοσίευση της φωτογραφίας..απλά έκανε περικοπές προσωπικού..

Τουλάχιστον μετονομάζουν λέει, την οδό Μεσολογγίου σε οδό Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου σαν ελάχιστον φόρο τιμής στο αδικοχαμένο παιδί...Ίσως έτσι να μην ξεχαστεί τόσο εύκολα..

Aγκάθια...

Κι αν δεν κλαίνε οι άνθρωποι, η καρδιά τους πονάει.
Ίσως γιατί το χρώμα από τη ζωή τους έχει φύγει, ίσως να μείναν μόνοι, χωρίς καρδιά, χωρίς ψυχή...
Σώμα κενό, στραγγισμένο από κάθε ελπίδα, κάθε συναίσθημα.
Κι αν έφυγε το χρώμα, μπορούν πάντα να πιάσουν στα χέρια τους το πινέλο και να γεμίσουν τα κενά με χρώμα..
Κι αν μείναν μόνοι, να μην κλαίνε. "Κάθε δεντράκι έχει τον ίσκιο του", λένε...
Κι αν η καρδιά λύγισε, ποτέ δεν θα τους προδώσει. Πάλι θα χτυπά.. Πάλι θ'αγαπά...
Κι αν η ψυχή εξέπνευσε, πνοή θα δώσουν άλλοι..

..................................................

Τα φύλλα της καρδιάς κιτρίνισαν, γέμισαν μίσος γι'αυτούς που τα πάτησαν όταν τα είδαν πεσμένα στο χώμα..
Μάτωσαν και γέμισαν πληγές.. Πλήγές σαν κόκκινα τριαντάφυλλα..
Τα ίδια αυτά αγκάθια τρυπήσαν και τα χέρια μου..
Τώρα τρέχω φοβισμένη, με το αίμα να κυλά ασταμάτητα.
Σφίγγω τα δόντια, κλείνω τα μάτια και τρέχω.
Δεν ήξερα ότι πονούσε τόσο..
Η γεύση από τα δάκρυα, γνώριμη, σαν όλες τις άλλες φορές.
Ο πόνος όμως όχι.. Κι όσο ματώνει, τόσο φοβάμαι..

Τα σιχαίνομαι τα τριαντάφυλλα...

Η "πόρτα"...

"Τέλος"...,είπα..
και προσπάθησα να σβήσω όποια μουτζούρα είχα αφήσει τις άλλες φορές.
Είχαν μέινει όμως πολλές και, οι περισσότερες πάνω σε καρδιές και "αρχικά"..
Δεν ξέρω τι μ'έπιασε, ήταν σαν να αναταράχθηκε το "μέσα μου"..Σαν κάτι να ξεχείλισε. Σαν κάτι να είχε σπάσει..
"Άνοιξα" όμως και δεν βρήκα τίποτα. Τίποτα περισσότερο σπασμένο από κάθε άλλη φορά.. Όλα ίδια, όλα θολά και υγρά. Και δεν την μπορώ την υγρασία..Ψάχνω να βρώ την αιτία, που εφταίξα, τι δεν έπρεπε να πω ή να κάνω.
Το ένα τσιγάρο έρχεται μετά το άλλο, ευτυχώς το μόνο μου ποτό είναι το νερό..Άρα έχω αποθέματα! Και δυστυχως η νύχτα ενδέχεται μεγάλη απόψε..
Ακούω το soundtrack της ταινίας "Η εξιλέωση" και γράφω..

(Ωραία ταινία...)

Είναι από αυτές τις νύχτες που κάθεσαι κλεισμένος σε ένα δωμάτιο, παρέα με το πληκτρολόγιο και τις σκέψεις σου και αναρωτιέσαι γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνο, γιατι αυτές οι νύχτες σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια..?..Γιατί...γιατί..γιατί. Δύσκολο να απαντήσεις.. Και κάπου εδω ξεκινάς να γράφεις..

"Σαν να μην είχε περάσει ούτε μία μέρα...Όλα ίδια όπως τότε, στην αρχή τους.. Τότε που σε πρωτοσυνάντησα, που άγγιξα τα χέρια σου, που κρύφτηκα στην αγκαλιά σου..Τότε που δάκρυσα σαν μικρό παιδί, που του είχαν αγοράσει το δώρο που ονειρευόταν..
Ακριβό και πανέμορφο, αυτό που πάντα ήθελε.
Από τότε, κάθε βράδυ ήθελε να το έχει μαζί του, δίπλα του,να το βάζει πλάι στο μαξιλάρι του και όταν ξυπνά μεσ στη νύχτα, να το κοιτάζει και να ξέρει ότι είναι εκεί.. Ύστερα θα του χαμογελούσε και θα συνέχιζε τα γλυκά του όνειρα..
Τώρα, ξανά, τα πάντα γύρω γνώριμα, στην ίδια ασάλευτη θέση, σαν να μην έφυγαν ποτέ..
Τα μάτια, το βλέμμα, το δάκρυ.. Τα μάτια σου να κοιτάζουν σιωπηλά. Ένα "γιατι?", να παραμονεύει στα χείλη σου.. Η απάντηση γνωστή κι όμως τόσο τρομαχτική και για τους δύο.. Για σένα ίσως περισσότερο.. Ξέρεις.. Όμως φοβάσαι..Φοβάσαι αυό που θα σου χτυπήσει την πόρτα. Την πόρτα της καρδιάς σου..
Δεν θα σε πονέσει. Το ξέρεις..
Όπως, κι εγώ ξέρω πως δεν θ'ανοίξεις..
"Ένας χτύπος είναι μόνο, δεν μπορεί να σημαίνει πολλά", λες."Θα φύγουν..."
Κι άλλες φορές σου χτύπησαν και άνοιξες.. Και μετά.. Τι?...
Κανείς.. Κανείς πίσω από την πόρτα.. Ίσως ν'αργησες ν'ανοίξεις και να βαρέθηκε. Ίσως πάλι να έφυγε, ίσως να το φαντάστηκες ότι χτύπησε η πόρτα.. Ίσως...
Πάλι βρέθηκες μόνος τότε, να γδέρνεις τη σάρκα σου, μέχρι πού την έσκισες στα δύο. Και δεν βρήκες τίποτα, κανέναν να βρίσκεται πίσω από αυτή τη ρημαδιασμένη πόρτα.

Γιατί άνοιξες τότε?..Γιατί σε μένα?..

Δεν θα μάθω. Δεν θέλεις να μάθω.
Αν προσπαθούσα ακόμη μία φορά, τότε, θα έπαιρνα φόρα και θα έπεφτα πάνω στην πόρτα με ορμή.. Εκείνη, τότε, θα έσπαγε, κι εγώ θα έβρισκα από πίσω της εσένα, πιο "κλειστό" και πιο φοβισμένο από ποτέ..Σαν να ζητάς συγνώμη που κλείδωσες.. Που με έκλεισες έξω.. Μα όσο κι αν μετάνιωσες, δεν ανοιξες ποτέ ξανά την πορτα για να μπω..
Ίσως τελικά θα ήταν καλύτερα να είχα βρεί τοίχο..
Τουλάχιστον έμαθες ποιός χτυπούσε την πόρτα και πόσο ήθελε να μπει μέσα.."

Πέρασε η ώρα.. Οι μουτζούρες έμειναν..
Κάπως έτσι έχει η ιστορία μου γι'απόψε.. Λίγο μελό, λίγο ευαίσθητη, λίγο ντεμοντέ..
Τουλάχιστον είναι αληθινή..
Ποιος νοιάζεται..?

Καληνύχτα...

"Λαχταρώ" ..by Sarah Kane

'Ενας μονόλογος από το θεατρικό έργο "Crave" της Sarah Kane..
Όλα όσα νιώθουμε και πολλές φορές δεν μπορούμε να πούμε, όλα όσα ΔΕΝ μπορούν πολλοί ν'ακούσουν από μας.. 'Οσοι δεν αντέχουν την αγάπη, όσοι δεν δέχονται να την "γνωρίσουν"..Κι όμως εμείς συνεχίζουμε να τα νιώθουμε κραυγάζοντάς τα..

"Εγώ θέλω να κοιμάμαι πλάι σου…
Και να σου κάνω τα ψώνια σου, και να σου κουβαλάω τις σακούλες σου,
Και να σου λέω πόσο πολύ μου αρέσει να είμαι μαζί σου,
Και να θέλω να παίζουμε κρυφτό,
Και να σου δίνω τα ρούχα μου, και να σου λέω πόσο μ’ αρέσουν τα παπούτσια σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να κάνεις μπάνιο,
Και να σου τρίβω το σβέρκο σου,
Και να σου φιλάω τα πόδια σου,
Και να σου κρατάω το χέρι σου,
Και να βγαίνουμε για φαγητό, και να μη με νοιάζει που θα μου τρως το δικό μου,
Και να σου δακτυλογραφώ την αλληλογραφία σου, και να σου κουβαλάω τα ντοσιέ σου,
Και να γελάω με την παράνοια σου,Και να σου δίνω κασέτες που δεν θα τις ακούς, και να βλέπουμε καταπληκτικές ταινίες, και να βλέπουμε απαίσιες ταινίες, και να μαλώνουμε για το ραδιόφωνο,
και να σε βγάζω φωτογραφίες όταν κοιμάσαι, και
να σηκώνομαι πρώτος για να σου φέρω καφέ και κουλούρια και γεμιστά κρουασάν,
Και να πηγαίνουμε για καφέ στο Φλοράντ τα μεσάνυχτα,
Και να σ’ αφήνω να μου κάνεις τράκα τσιγάρα,
Και να μην καταφέρνω ποτέ να βρω ένα σπίρτο,
Και να σου λέω τι είδα στην τηλεόραση χτες το βράδυ,
Και να μη γελάω με τα αστεία σου, και να σε θέλω το πρωί αλλά να σ’ αφήνω να κοιμηθείς λίγο ακόμα.
Και να φιλάω την πλάτη σου, και να χαϊδεύω το δέρμα σου.
Και να σου λέω πόσο μα πόσο αγαπώ τα μαλλιά σου, τα μάτια σου, τα χείλη σου, το λαιμό σου, το στήθος σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες και να καπνίζω, ώσπου να γυρίσει σπίτι ο διπλανός σου,
Και να κάθομαι στις σκάλες ώσπου να γυρίσεις σπίτι εσύ,
Και να τρελαίνομαι όταν αργείς,
Και να ξαφνιάζομαι όταν γυρίζεις νωρίτερα,
Και να σου χαρίζω ηλιοτρόπια,
Και να πηγαίνω στο πάρτι σου και να χορεύω ώσπου να πέσω ξερός,

Και νάμαι δυστυχισμένος όταν έχω άδικο,
Και νάμαι ευτυχισμένος όταν με συγχωρείς,
Και να χαζεύω τις φωτογραφίες σου,
Και να παρακαλάω να σ’ ήξερα μια ζωή.
Και ν’ ακούω τη φωνή σου στο αυτί μου,
Και να νοιώθω το δέρμα σου πάνω στο δέρμα μου,
Και να τρομάζω όταν θυμώνεις,
Και τόνα σου μάτι να κοκκινίζει και το άλλο γαλάζιο,
Και να σ’ αγκαλιάζω όταν σε πιάνει αγωνία,
Και να σε κρατάω σφιχτά όταν πονάς,
Και να σε θέλω όταν σε μυρίζω,
Και να σε πληγώνω όταν σε αγγίζω,
Και να κλαψουρίζω όταν είμαι πλάι σου, και να κλαψουρίζω όταν δεν είμαι,
Και να κυλάει το σάλιο μου πάνω στο στήθος σου,
Και να σε πλακώνω και να σε πνίγω τις νύχτες,
Και να ξεπαγιάζω όταν μου παίρνεις τις κουβέρτες, και να ζεσταίνομαι όταν δεν μου τις παίρνεις,
Και να λιώνω όταν χαμογελάς και να διαλύομαι όταν γελάς,

Και να μην καταλαβαίνω όταν λες ότι σε απορρίπτω,
Και ν’ αναρωτιέμαι πως σου πέρασε ποτέ απ’ το νου ότι εγώ θα μπορούσα ποτέ να σε απορρίψω,
Και ν’ αναρωτιέμαι ποια είσαι αλλά να σε δέχομαι έτσι όπως είσαι,
Και να σου λέω για το μαγεμένο δάσος, τον άγγελο του δέντρου, το αγόρι που πέρασε πετώντας τον ωκεανό επειδή σ’ αγαπούσε,
Και να σου γράφω ποιήματα, και να αναρωτιέμαι γιατί δεν με πιστεύεις,
Και να σ’ αγαπάω τόσο βαθιά που να μην μπορώ να το βάλω σε λόγια,
Και να θέλω να σου πάρω ένα γατάκι που θα το ζηλεύω γιατί θα το προσέχεις περισσότερο από μένα,
Και να μη σ’ αφήνω να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι όταν πρέπει να φύγεις,
Και να σου αγοράζω δώρα που εσύ δεν τα θέλεις, και πάλι να τα παίρνω πίσω,
Και να σου λέω να παντρευτούμε, και συ να μου λες πάλι όχι,
Αλλά εγώ να στο λέω και να στο ξαναλέω, γιατί όσο κι αν νομίζεις πως δεν το λέω σοβαρά εγώ πάντα σοβαρά το έλεγα, από την πρώτη φορά που στο είπα,
Και να τριγυρίζω στη πόλη και να τη νοιώθω άδειος χωρίς εσένα,
Και να θέλω ότι θέλεις,

Και να νομίζω πως χάνομαι, αλλά να ξέρω πως πλάι σου είμαι ασφαλής, Και να σου μιλάω για ότι χειρότερο έχω μέσα μου,
Και να προσπαθώ να σου δίνω ότι καλύτερο έχω μέσα μου γιατί δεν σου αξίζει τίποτα λιγότερο, Και να σου λέω την αλήθεια αν και κατά βάθος δεν θέλω, Και να προσπαθώ να είμαι ειλικρινής γιατί ξέρω πως το προτιμάς,
Και να νομίζω πως όλα τέλειωσαν, κι ωστόσο να περιμένω άλλα δέκα λεπτά πριν με πετάξεις έξω απ’ ζωή σου,
Και να ξεχνάω ποιος είμαι, Και να κάνουμε έρωτα στις τρεις το πρωί,

Και κάπως με κάποιο τρόπο να σου εκφράζω έστω και λίγο
Τον ακάθεκτο
Τον ακατάλυτο
Τον ακατάσβεστο
Τον μεταρσιωτικό
Τον ψυχαναλυτικό
Τον άνευ όρων τον τα πάντα πληρούντα, τον δίχως τέλος και δίχως αρχή,
ΕΡΩΤΑ ΜΟΥ ΓΙΑ ΣΕΝΑ .."

ΤΡΕΙΣ ΕΥΧΟΥΛΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΣ!!!

Μετά από πρόσκληση του φίλτατου Gi Gaga Kouni Beli, θα ευχηθώ κι εγώ με τη σειρά μου τα για μένα, για τον εχθρό μου και για κάποιον άλλο τα παρακάτωωωωωω....


ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Εύχομαι να βρω κάποια στιγμή το δρόμο μου (και όχι το πεζοδρόμιο)και να ξεκινήσω να θέτω στόχους και να τους "καταφέρνω"...

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΟΥ

Καλά που υπάρχουν κι αυτοί και καταλαβαίνω ποιοί είναι οι πραγματικοί μου φίλοι.
Α! Μια ευχή είπατε! Ξεχάστηκα.. Να καταδικαστείτε να υπάρχετε στη ζωή μου..

ΓΙΑ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ Μ'ΑΓΑΠΟΥΝ Η ΛΕΝΕ ΠΩΣ Μ'ΑΓΑΠΟΥΝ

Επειδή η αγάπη είναι πράξεις και όχι απλά λόγια, εύχομαι λοιπόν να είναι πάντα μέσα στη ζωή μου, να ανάβουν τα φώτα της και να ζεσταίνουν την καρδιά μου..

*******

Με τη σειρά μου προσκαλώ την φίλτατη luthien
να το συνεχίσει μιας κι εγώ δεν έχω τόσο πολλούς μπλογκοφίλους..!!

Panta monoi...

Oloi psaxnoume na vroume kapoion pou na mas tairiazei, pou na mas krata to xeri, na mas xaideyei apala ta mallia kai pou sthn agalia tou na aisthanomaste asfaleia kai agaph.. Ayto onomazetai anasfaleia..

Oloi dinoume kai pairnoume mesa stis anthrwpines sxeseis, alla perimenoume panta na lavoume perissotera apo ayta pou dwsame. Ayto onomazetai axaristia kai pleonexia.

Dinoume orkous aiwnias agaphs kai sto telos panta menoume na koitazoume th lexh ayth kai na mas erxetai ahdia kai misos gia ekeinon pou mas thn yposxethike. Ayto onomazetai telma...

Pername wres ateleiwtes perimenontas na xtyphsei to thlefwno kai na akousoume estw kai gia deyterolepta h fwnh ekinou pou agapame..Ayto onomazetai mazoxismos..

Kratame atoma dipla mas mono kai mono gia na mhn ta plhgwsoume alla kai epeidh mas prosferoun xexwrista pragmata. Pligwnontas ton eayto mas prwta kai meta tous allous..Les kai einai h prwth fora pou tha to kanoume..Ayto legetai onomazetai egwismos..

Thrinoume, les kai kapoios dikos mas exei pethanei.. Ki ayto einai thanatos..Giati ena kommati tou eaytou mas exei "fygei" gia panta.. Ayto onomazetai psyxikos ponos..

Eimaste panta ekei gia ton allon, akomh ki an mas pligwse, akomh ki an ekeinos exei fygei, akomh ki an den dei pote ta dakrya mas, akomh ki an den emathe pote tou na agapaei alithina.. Ayto onomazetai agaph...

Diwxnoume atoma pou mas agapane giati h kardia mas anhkei allou.. Ayto onomazetai entimothta...

Eimaste ena synolo apo ola ayta ki akomh perissotera, poname, klaime, gelame, xamogelame, deixnoume sympatheia, misoume, agapame, ma sto telos, kathe vrady menoume monoi..

Last night "i cried myself to sleep..."

A.T...

Πονάς...το ξέρω πως πονάς...

Ύστερα από πρόσκληση της αγαπητής luthien είπα να συμμετάσχω κι εγώ στο παρακάτω blogοπαίχνιδο όπου μου ζητάται να παραθέσω τα τραγούδια εκείνα που με φέρνουν στη φυσιολογική μου διάθεση (almost EMO)..

Μετά από ώριμη, λοιπόν, σκέψη ορίστε μία μικρήήήήή λίστα αυτών..:

Anathema - A natural disaster
Dead can dance - Sacrifice
Radiohead - Creep
Blackmore's night - Wish you were here
Avril Lavigne - When you're gone
After Forever - Cry with a smile
Antimatter - The weight of the world
Rammstein - Ohne Dich
Lux Aeterna - Clint Mansell
Mazzy Star - Fade into you
Blackfield - Blackfield
VNV Nation - Illusion
Diary of Dreams - The valley
Maria Mena - Just hold me
Mortal Love - I make the mistake
Evanescence - Hello
Linkin Park - Numb
Placebo - My sweet prince
Marianne Faithful - There's a ghost
Anathema - One last goodbye / Deep
Within Temptation - Forgiven
Μιχάλης Χατζηγιάννης - Ο βυθός σου
Πυξ Λαξ - Senor
Αλκίνοος Ιωαννίδης - Ο βυθός
Στάθης Δρογόσης - Θα περάσουν οι μέρες
Δημήτρης Κοργιαλάς - Τα σημάδια σου
Ελένη Τσαλιγοπούλου - Το εισιτήριο
και άλλα πολλά...

Με τη σειρά μου προσκαλώ κι εγώ όποιον θέλει( GI GAGA KOUNI BELI, Shadows in silence) να μας ανοίξει την καρδιά του και να συνεχίσει το παιχνιδάκι αυτό!

Steps...

Sometimes we need a person next to us to take care of our steps..
To know know how to make us feel good and happy..
To show us his love without demanding anything back..
Most of these times,we can't have this person next to us..
So don't i..
We always stay with our memories..
We always remember its words, its acts, its love..
We usually wish for love and care, for happiness and goods..
To love is to feel the pain..the loss..the lack..and never give up..
When you're still there even when you're far away from him...
Writing, listening, crying..
The care is something you can gain when you show someone the inner places of yourself.. To show him a reason for him to care for you..
The goods are things you can obtain by working hard and continually proving to yourself and to others that you deserve them..
The difficulty of all these 3 parts of our life seems to be the way through which we'll get all these..
In fact, the most difficult is to keep them and never let those who offered them to you,down..
That's why we all cry..
That's why we all scream...

Untitled...Unanswered...

Not hunting shadows anymore..
Through the darkness all seem real...
Only shattered hopes and a tear..
Hidden better than a whore..

One day..
One hour..
One second..
One breath..

"Don't be afraid..I'll be here.."
Your words..My thoughts..
My fears...My tears...
Your weakness...

Live alone
without my love..
the doors are closed
so is my heart...

Full of pain
full of hate..
Hate for me..
For you the pain..

Ammetros Logos..

Adeies nyxtes me ena feggari melano ein'oles..Oles apo tote poy efyges..Kryes kai adeies..Adeies san ena kouti pou to parasernei o anemos sto perasma tou..
Gyrnaei..gyrnaei..ma pote den stamataei..Trexei me monadikh tou syntrofia ton anemo..
Monaxo..Dixws oneira ki elpida gia zwh..
Me ena xameno parelthon ki ena akomh pio avevaio mellon..

O xronos xanei siga siga th shmasia tou.

Mprosta sta monopatia ths lithis,xanontai oi anamnhseis..Oi dikes mas anamnhseis..
H thlipsh planietai mesa mou..

Mprosta se ena anammeno tzaki h xeimwniatikh nyxta pairnei allh opsh..allh morfh..
H floga pou kaei ta xeria mou den mporei an zestanei thn pagwmenh mou psyxh..
Mia psyxh se ena swma adeio..Xwris synaisthimata..

Ena xarti kaigetai ..Ena xarti. allote, gemato oneira ki elpides..ki omws toso keno..Oi floges xtypoun anelehta tis lexeis mou pou twra pia exoun ginei ermaio ths kayths anasas ths fwtias..H wra perna kai h floga tremosvhnei...Xanetai..Opws xanontai kai oi anthrwpoi stous dromous ths polhs to xhmerwma..

H fwtia esvhse kai to mono pou menei einai h myrwdia tou kamenou xartiou..Kai staxtes..


Mazeyw tvra th staxth mou gia na thn krypsw sto xylino kouti...Pou kryvw ta oneira mou...

Μέσα μου...

Ένα σκουριασμένο, παλιό ρολόι τοίχου ξεκίνησε και πάλι να χτυπά..

Τόση ησυχία σκίστηκε μεμιάς με τον πρώτο χτύπο του δείκτη...
Ήταν τότε που το φώς που έλουζε, το ακόμη και τώρα, παρατημένο και βρώμικο δωμάτιο, αρνήθηκε να ξαναμπεί. Σαν κάτι να το είχε τρομάξει, να το είχε μαλώσει.. Κι από τότε όλα εκεί μέσα ήταν σκοτεινά και σκονισμένα, με μια μυρωδία καμένου χαρτιού και την υγρασία από τα δάκρυα που έλουζαν τα μάγουλά μου..

Έμεινα μέσα,δίχως ψυχή να πολέμήσω το σκοτάδι.. Έγινε ο "φίλος" μου και κάθε τόσο γυρνούσα στην αγκαλιά του με δάκρυα στα μάτια,με μελανιές στα χέρια,με μια καρδιά ακόμη πιο βαθιά πληγωμένη. Με παρηγορούσε, με ξεσήκωνε, με τραβούσε από τα μαλλιά και με ταρακουνούσε κρατώντας σφιχτά τους ώμους μου. Ούρλιαζα που δεν είχα κάποιον να με ακούσει, έσφιγγα τα δόντια και φορούσα το καλύτερό μου χαμόγελο. Μάταια όμως. Άδικα ξοδεμένη δύναμη, άδικα ξοδεμένη αγάπη..

Το μόνο που ξέρω είναι να αγαπώ, να νιώθω και να δίνω τον εαυτό μου..
Το μόνο που θέλω είναι να εισπράξω την αληθινή αγάπη..
Με "ταμπέλα" ή όχι...το'ξερες πως με σκοτώνει. "Μα δίχως αυτό το θάνατο δεν ζω.."

Μπορεί να μην ένιωσες ποτέ σου έτσι, μπορεί να έφυγες μακριά για να με σώσεις από σένα, μπορεί όμως τώρα να ζούσα ακόμη..

Το ρολόι τώρα σταματάει ξανά.. Η αβάσταχτη αυτή σιωπή γεμίζει ξανά το δωμάτιο..
Μαζί της, το σκοτάδι και η μυρωδιά καμένου χαρτιού..
Ένα δάκρυ ξεκίνησε το ταξίδι του από την κόγχη του ματιού μου...
Παλιοί φίλοι.. Πιστοί...
"Ευχαριστώ που ήρθατε.. Ένιωθα τόσο μόνη..."

Αν ακούς, αν διαβάζεις...
Αν βλέπεις μέσα μου θα δεις..

Σ'αγαπώ... Να προσέχεις το φώς...

Καληνύχτα...

TO TEΣΤ....

Το τεστ έχει μόνο 1 ερώτηση, αλλά είναι πολύ σημαντική!
Δίνοντας μια ειλικρινή απάντηση θα καθορίσει το φιλότιμο σου!
Το τεστ περιέχει μια τυχαία, εντελώς φανταστική περίσταση όπου ΕΣΥ
καλείσαι να πάρεις μια απόφαση!
Θυμήσου ότι η απάντηση σου πρέπει να
είναι ειλικρινής.

Διαβάστε τα παρακάτω και δώστε ιδιαίτερη σημασία σε κάθε γραμμή!

Η ΠΕΡΙΣΤΑΣΗ

Είσαι στη Νέα Ορλεάνη.Γύρω σου κυριεύει το χάος που προκάλεσε ένας
τυφώνας και πολλαπλές πλημμύρες. Είναι μια πλημμύρα βιβλικών διαστάσεων.
Είσαι ένας δημοσιογράφος -φωτογράφος που δουλεύει για μία πολύ μεγάλη εφημερίδα, και είσαι παγιδευμένος μέσα στην μέση αυτής της καταστροφής!!
Η κατάσταση είναι φοβερή! Προσπαθείς να τραβήξεις φωτογραφίες που θα καθορίσουν την καριέρα σου.
Σπίτια καταστρέφονται, άνθρωποι ουρλιάζουν, άλλοι εξαφανίζονται κάτω από τα νερά! Η φύση τα καταστρέφει
όλα!

ΤΟ ΤΕΣΤ

Ξαφνικά βλέπεις έναν άνθρωπο μέσα στο νερό! Παλεύει για τη ζωή του
προσπαθώντας να μη τον καταπιούν τα κύματα!
Πλησιάζεις... και σου μοιάζει οικείος! Ξαφνικά καταλαβαίνεις ποιος είναι!
Είναι ο George Bush!!!
Την ίδια στιγμή βλέπεις τεράστια κύματα να κατευθύνονται καταπάνω του έτοιμα να τον πνίξουν!

Έχεις 2 επιλογές:

1) Μπορείς να σώσεις την ζωή του George Bush,
ή
2) Να τραβήξεις μια δραματική φωτογραφία που αναπαριστά τον θάνατο ενός από τους πιο δυνατούς και σημαντικούς ανθρώπους στον πλανήτη!

Η ΕΡΩΤΗΣΗ:

Εδώ είναι η ερώτηση και παρακαλώ απάντησε ειλικρινά
α) Θα επιλέξεις έγχρωμο φιλμ με υψηλή αντίθεση, ή
β) θα πας για την κλασική απλότητα του ασπρόμαυρου;

Εσύ αποφασίζεις...!

"Ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα...."

(συμπληρώνω)...μόνο που το στόμα του βρώμαγε από τα σκατά της ψυχής του...
Μου'ρθε αηδία.. θόλωσα..
Όσο "εκείνος" δεν παραδεχόταν ότι με πρόδωσε, τόσο το στόμα του ανέδυε εκείνη την απαίσια μυρωδιά..
Τόσο αηδιαστική και έντονη που σχεδόν μου έδενε το στομάχι κόμπο..
Μυρωδιά σαπίλας, τόσο διαπεραστική που κανείς δεν θα μπορούσε να αντέξει.
Έτσι κι εγώ..Δεν άντεξα...

Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να παίζεις με την εμπιστοσύνη του άλλου. Να μετανιώνεις που άνοιξες την "πόρτα" χωρίς να ρωτήσεις ποιός ήταν και τι ήθελε...Να μισείς τις άλλοτε θεωρίες σου περί ανθρώπων, φιλίας,αγάπης και, του ότι τη ζωή τη ζούμε χωρίς στρατηγικές.Αυτές που τώρα έχουν κατάργηθεί.
Κάπου εκεί, έρχονται οι "φίλοι" και σου τα ανατρέπουν όλα.. Κάπου διάβασα πως, "αυτός που έπαψε να είναι φίλος, δεν υπήρξε ποτέ τέτοιος". Δεν συμφωνώ απόλυτα με την άποψη αυτή. Ο σωστός φίλος δεν περιμένει ποτέ και τίποτε από κανέναν, δεν δρα ανεξάρτητα αλλά ουτε και παντα κατ'ομάδες.. Ξέρει να αγαπάει, να συμπαραστέκεται, να κρινει αλλά να μην κατακρίνει, να ειναι αξιόπιστος και να αποτελεί τον εξωτερικό παρατηρητή. Χρειάζεται κόπος και χρόνος για να γνωρίσεις κάποιον και πρέπει να έχεις υπομονή..
Στις φιλίες σχεδόν ποτέ μου δεν υπήρξα προκατειλημμένη και δεν επηρεαζόμουν από την άποψη τρίτων για κάθε άτομο που γνώριζα. Συνήθως τα πρώτα λεπτά της γνωριμίας μου με κάποιο άτομο έβγαζα και τον "χάρτη" του.. Ένα μίνι-ψυχογράφημα..
Είναι όμως κάποια άτομα που όσο κι αν πιστεύεις ή θέλεις να πιστέψεις πως μέσα τους κρύβουν κάτι καλό, αυτό δεν εμφανίζεται ποτέ.
Αντιθέτως, βγάζουν το χειρότερό τους εαυτό και στο τέλος τον παρουσιάζουν μέσω έσου.
"Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) κομπλεξική! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανώριμή! Εσύ είσαι (ΕΙΜΑΙ) ανεγκέφαλη!
ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ ΑΠΛΑ Η ΤΕΛΕΙΑ ΦΙΛΗ ΣΟΥ..."
Ξαφνικά όόόόόλα τα "κακά" τους γίνονται δικά σου κτήματα, ψυχολογικά προβλήματα και κόμπλεξ και εκείνοι μεταφέρονται στη θέση του επικριτή, που θα κάνει τα παντα για να σε μειώσει.. Βλέπουν τη ζωή τους μέσω ενός "πρωταγωνιστή" που εκείνοι διάλεξαν, παρατηρούν τα λάθη ΤΟΥΣ, και κρίνουν εκείνον γι'αυτά.. Αποποιούνται τον ρόλο τους ως φίλου και, αν τελικά βρεθούν "εκτός παιχνιδιού" φυσικά θα φταίει πάντα ο άλλος..Οποία πρωτοτυπία...!
Μιας και είναι απ'ότι φαίνεται το εξιλαστήριο θύμα τους...

Και απλά το τέλος είναι πολλά περισσότερα από αυτό που φαντάζεστε..
'Οπως "φώναξε" κάποια ψυχή μέσω MSN σε "μένα", GET A LIFE!

Ο άνεμος κουβάρι...

...Σκόρπια λόγια...

...Θέλω να ξυπνάει πλάι μου κι ώς την τελευταία μέρα της ζωή μου να τον φροντίζω.
Θέλω να πεθάνω πρώτη εγώ.
Θέλω ένα σημάδι ότι με σκέφτεται και μετά να κοιμηθώ έναν ήσυχο ύπνο...

...Δεν έχεις φύγει και το ξέρω.
Δεν χρειάζεται τρόπος. Για να επιστρέψει κάποιος, πρέπει απαραίτητα να ‘χει φύγει. Νιώθω πόσο μ’ αγαπάς – πιο πολύ ακόμα κι απ’ όσο εγώ. Πιο πολύ. Και για όλη σου τη ζωή. Θα πεθάνουμε σίγουρα μαζί, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να πεθάνει κανείς μας τώρα.
Έχουμε μέλλον και μάλιστα πολύ ευτυχισμένο...

...Πρώτη φορά στη ζωή μου και δεν μπορώ να διανοηθώ πως θα υπάρξει μια «ζωντανή» συνέχεια που δεν θα σε εμπεριέχει...

*****************************

Στο βιβλίο του αυτό ο Διονύσης Χαριτόπουλος ξετυλίγει τον άλλο εαυτό του, καθώς και πτυχες του εαυτού της Μαλβίνας... Δεν αποτελεί μνεία και, για μένα, δεν πιστεύω ότι απετέλεσε απλά μία πηγή εσόδων για τον Χαριτόπουλο.Ήταν μάλλον μία εξομολόγηση, με δόσεις νοσταλγίας, όμορφων στιγμών και αληθινής αγάπης και από τις δύο μεριές.
Πολλοί καταφάνθηκαν εναντίον του και μίλησαν για υποκρισία και φανφαρολογίες, για ψευδείς εκδηλώσεις συναισθημάτων προς το πρόσωπο της τελευταίας του συζύγου Μαλβίνας Κάραλη καθώς και για προσπάθεια τονισμού του Υπερεγώ του μέσω της δημοσιοποίησης των προσωπικών στιγμών του με εκείνη.
Διαβάζοντάς το, μια και δύο φορες, κατέληξα στο συμπέρασμα πως αποτελεί έναν "ύμνο" στην προσωπικότητα και την πυγμή της Μαλβίνας, κατά τις πιο δύσκολες ώρες της ζωής της, για την κοινή τους πορεία πριν το "τέλος", στα όσα εκείνη είχε μέσα της γι'αυτόν κι, έκεινος άργησε να εκτιμήσει..
Άλλωστε οι καλύτερες ιστορίες είναι οι αλήθινές..αυτές που ζήσαμε και συνεχίζουμε να ζούμε..Ακόμη κι αν μέσα από την απώλεια αναγκαστήκαμε να μάθουμε πράγματα, να γυρίσουμε αυτήν τη γ@μημένη σελίδα στη ζωή μας, μπορούμε πάντα να γυρίσουμε πίσω και να επαναλάβουμε την ίδια ιστορία βασισμένη σε άλλες κινήσεις ΜΑΤ..
Γιατι?..Αφού μπορούμε να μαθουμε από τα λάθη μας γιατί να επαναλάβουμε την ίδια ιστορια..?
Η συνήθεια είναι η δεύτερη φύση του ανθρώπου..Και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ...

Αθηνά Τ.
<3

Λέμε και ψεμματάκιαααα??? Αμέέέέέέ...

LIE DETECTOR

'Επειτα λοιπόν από παρότρυνση του φίλου Gi GaGA Kouni Beli, είπα να σας μπερδέψω κι εγώ λίίίίίίγο και να δώ ποιός πιάνει πουλιά στον...αέρα...

Λοιπόόόόόν...

Παρακάτω θα συναντήσετε 4 προτάσεις γραμμένες από εμένα. Μόνο μία από αυτές θα είναι αληθινή... Βρείτε την..


1) Στα 16 μου βγήκα Miss Young 1999.
2) Για να βγάλω το χαρτζιλίκι μου δούλεψα για ένα διάστημα σε γραμμή 90 11....
3) Είμαι κουτσομπόλα, κολλημένη, ανεγκέφαλη και άνθρωπος χωρίς βάθος.. Τσόκαρο δηλαδή!
4) Μία μέρα θα γίνω στάχτη και θα πέσω στα μάτια των "φίλων" μου..

Δεν ξέρω ποιον να προσκαλέσω, όλοι το έχετε κάνει! Εκτός απόόόό....την Luthien!!
Τσακίσου!!:P

Αυτά...

Καλημέρα!!

Express Yourselves...

Μετά από παράκληση της From Wishes To Eternity και ούσα αναγκασμένη να ακολουθήσω πιστά τις διαταγές της...σας παραθέτω την περίπλοκη σκέψη που ταλανίζει το κατά τ'άλλα ατάραχο μυαλουδάκι μου τους τελευταίους 8 μήνες..

Ο νοών νοείτω...

Με τη σειρά μου προσκαλώ την φίλτατη Luthien να κάνει το ίδιο ΑΜΕΣΩΣ!!!!
Για το http://autographcollectors.blogspot.com/


Παράβλεπε στις παρακάτω οδηγίες...

Λοιπόόόόόόόόν.....



1. Γράψτε ότι σας έρχεται στο μυαλό(αναμνήσεις,επιθυμίες,ευχές,καντήλια,μανουάλια..)
2. Φωτογραφιστε το!
3. Αναρτήστε το στο blog σας!
4. Προσκαλέστε φίλους της σελίδας σας να κάνουν κι εκίνοι το ίδιο!

Και ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!!!

:Ppppp

Pain...

Fallen angel where have you been
all this time my eyes have seen
some eyes,some faces,some souls dying inside,
my faith in love has burnt me and went to hide..

True lies, right falses,a soul dying in me,
blown fires, wet clouds and a rain you can't see...

I thought for a while that the tears could wash my pain...
So wrong, so ideal , to carry me away...

Just pain covering pain..

Partida

Mia adeia mera teliwnei dixws thlipsh

kai twra vlepw pws den eimai pia edw

to ayrio deixnei pws ta panta exoun lixei

afou to shmera den vlepei pia ourano..

San fygw twra tha thn xasw thn partida

ena paixnidi pou skarwnw me to nou

me pionia apsyxa den exw pia elpida

kai etsi kleinw tous diakoptes t'ouranou..

Aggizw twra th morfh sou ston kathrefth

kai olo xanomai sto vlemma sou to ygro...

To dakry pagwnei,peftei katw kai ragizei

to aima kovetai stou oneirou th rwgmh

oso h skepsh tou thanatou trigyrizei

mes sto skotadi vgazoun hxo oi lygmoi...

Tha'rthei mia mera skoteinh meta th dysh

mi'axtida hliou lamperh tha exei vgei..
San tha teleiwsoun ola gyrw tha fwtisei

h lampsh pou'xa xronia mesa sthn psyxh..

San fygeis san xatheis den tha thymasai

tha'xeis xexasei kai na thymitheis den thes

pws ola osa gyrw mas anthisan htan monaxa dyo stigmes...

Ta dyo ths matia tha fanoune dakrysmena

mia plhgh sto xeri pou th martyra

pws h psyxh ths epsaxne apegnwsmena

dyo matia,gia to fws ths na kyla...

Morning...

He told me "goodmorning"

a bittersweet tear rolled from his eyes..

i opened my arms and closed him in them

he cried again...

These eyes full of tears..

these tears full of pain..

This pain in his heart..

This heart empty inside..

Pain for nothingness..

Lament forever..

For a broken wing..

for a cut breath..

for a cracked heart..

for a shattered hope..

Bittersweet tears for a lost soul..

Then he left...

Leaving me...

Vacant...

Not hunting shadows anymore

only feelings...

One day..

One hour..

One second..

One breath..

Only darkness has no light

"Don't be afraid..I'll be here.."

Your words..My thoughts..

My fears...My tears...

One love?

One soul..?

Nothing at all...

Darkness lives inside me
a dirty soul and a lost mind
emptiness is my saviour
or my mind to get blind...

Vacant...

I.D

1. Όνομα: Αθηνά
2. Γενέθλια: 03/05/1983
3. Ζώδιο: Ταύρος..Θέλετε και ωροσκόπο? Καρκίνος!
4. Χρώμα μαλλιών: Σκούρο κόκκινο
5. Χρώμα ματιών: Σκούρο καστανό
6. Έχεις ερωτευτεί ποτέ? Ναι..
7. Είδος μουσικής που ακούς: Black metal, Doom, Neofolk, Ambient e.t.c
8. Χαρακτήρας Disney/Warner Bross: Eyeore!!
9. Ποιος φίλος/φίλη σου μένει πιο μακριά?....Έλα ντε..
10. Πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι μόλις ξυπνήσεις: Γαμώτο..Θ'αργήσω πάλι..
11. Κάτι που έχεις πάντα μαζί σου και δεν το αποχωρίζεσαι: Κινητό (εκτός αν το ξεχάσω σε καμία καφετερια..) και κλειδια αυτοκινήτου (αν δεν τα ξεχάσω πανω στη μίζα)
12. Τί έχεις στον τοίχο σου? Ενα ρολόι τοίχου, ενα καδρο απο έναν πλανόδιο στο Θησείο και μια νεράιδα..
13. Τί έχεις κάτω απ’ το κρεβάτι σου? Κάλτσες και σκόνη!!!
14. Αν ήσουν μόνος/η στο σπίτι και άκουγες ένα βάζο να σπάει τί θα έκανες? Κατευθείαν στην τουαλέτα!!
15. Αγαπημένος αριθμός: 5 και 26
16. Αγαπημένο όνομα: Φίλιππος και Αχιλλέας..
17. Τα χόμπι σου: Μουσική/Cinema/Σχεδιο/Φωτογραφία
18. Πού θα ήθελες να ήσουν τώρα? Έκεί απ'όπου έφυγα πριν κάποιους μήνες..
19. Μια ευχή για το μέλλον: Καμία..Το'χω δοκιμάσει! Δεν πιάνει!
20. Αν μπορούσες να ταξιδέψεις στο χρόνο και να γυρίσεις πίσω, σε ποια εποχή θα πήγαινες? 18ο αιώνα..
21. Φωτιά! Πάρε κάτι μαζί σου: Τους "ξερούς" ανθρώπους..
22. Αγαπημένο λουλούδι: Τουλίπες
23. Αγαπημένη σειρά: 10η Εντολή(μας άφησε χρόνους)
24. Αγαπημένη ταινία: "Αγάπα με αν τολμάς" a.k.a "Jeux d'enfants".
25. Αγαπημένο τραγούδι: "Μοιάζουμε" - Μιχάλης Χατζγιάννης
26. Aγαπημένο βιβλίο: "Ο άνεμος κουβάρι" - Διονύσης Χαριτόπουλος
27. Αγαπημένο ζώο: Σκύλος
28. Αγαπημένο ρούχο: Απλά ρούχα, κυρίως μακώ μπλούζες και άνετα παντελόνια για να κάθομαι σταυροπόδι!!
29. Αγαπημένος καλλιτέχνης/ιδα: Πολλοί..
30. Αγαπημένο χρώμα: Μαύρο
31. Αγαπημένο φαγητό: Κινέζικο..!
32. Με ποιον χαρακτήρα από cartoon (Disney, WB, comics) ταυτίζεσαι? Με κανέναν
33. Κακή συνήθεια: Τσιγάρο, φαγητό..
34. Δουλειά που θα ήθελες να κάνεις: Νηπιαγωγός, Φωτογράφος..Καμια σχέση δηλαδή με την Γαλλική Φιλολογία..!!
35. Μεγαλύτερος φόβος: Κλόουν!
36. Η καλύτερη pizza: Rusticana
37. Πιστεύεις ότι τα κατοικίδια ζώα είναι…: Λιγότερο αχάριστα από τους ανθρώπους..

Μιας και δεν γνωριστήκαμε...

Be my guest..

1. Η απόλυτη ευτυχία για σας είναι;
Το να βλέπω αυτούς που αγαπώ πραγματικά να παραμένουν πλάι μου..

2. Τι σας κάνει να σηκώνεστε το πρωί;
Το ξυπνητήρι του κινητού μου με τη φωνή του ήρωα του Southpark να στριγγλιζει κατω από το μαξιλάρι μου..!

3. Η τελευταία φορά που ξεσπάσατε σε γέλια;
Χθες..

4. Το βασικό γνώρισμα του χαρακτήρα σας είναι;
Ο πεσσιμισμός και η ελλειψη αυτοπεποίθησης

5. Το βασικό ελάττωμά σας;
Φωνάζω αυτά που νιώθω

6. Σε ποια λάθη δείχνετε τη μεγαλύτερη επιείκεια;
Σε αυτά που ξέρω ότι δεν γίνονται επίτηδες..

7. Με ποιά ιστορική προσωπικότητα ταυτίζεστε περισσότερο;
Δεν είχα ποτέ ινδάλματα ή τάσεις προσομοίωσης..

8. Ποιοι είναι οι ήρωες σας σήμερα;
Η φίλη μου η Νατάσσα..

9. Το αγαπημένο σας ταξίδι;
Περιστέρι-Πειραιάς..

10. Οι αγαπημένοι σας συγγραφείς;
Μάρω Βαμβουνάκη,Αλκυόνη Παπαδάκη,Irvin Yalom.

11. Ποια αρετή προτιμάτε σε έναν άντρα;
Την ειλικρίνεια.

12. … και σε μια γυναίκα;
Την δύναμή της είτε σωματική είτε ψυχική..

13. Ο αγαπημένος σας συνθέτης;
Beethoven,Clint Mansel..

14. Το τραγούδι που σφυρίζετε κάνοντας ντους;
Συνήθως τραγουδάω..Όχι κάποιο συγκεκριμένο όμως..Ανάλογα τη διάθεση..

15. Το βιβλίο που σας σημάδεψε;
Ο άνεμος κουβάρι - Διονύσης Χαριτόπουλος

16. Η ταινία που σας σημάδεψε;
"Jeux d'enfants" & "The notebook"



17. Ο αγαπημένος σας ζωγράφος;
Εντβαρντ Μουνκ (Edvard Munch)

18. Το αγαπημένο σας χρώμα;
Μαύρο, μωβ, τυρκουάζ, βαθύ κόκκινο..

19. Ποια θεωρείτε ως τη μεγαλύτερη επιτυχία σας;
Το ότι μπορώ να βρω διάφορετικουσ τρόπους να εκφράσω τον πόνο μου..

20. Το αγαπημένο σας ποτό;
Νερό και Coca Cola Light..

21. Για ποιο πράγμα μετανιώνετε περισσότερο;
Που κατάφερα να κάνω άτομα που αγαπω ακόμη, να φύγουν μακρία μου...

22. Τι απεχθάνεστε περισσότερο απ’ όλα;
Τους ανθρώπους που υποστηρίζουν ότι διαβάζουν αναμεσα στις λέξεις, χωρίς να ξέρουν καν τν ίδια τους τη σημασία..

23. Όταν δεν γράφετε, ποια είναι η αγαπημένη σας ασχολία;
Ακούω μουσική ή διαβάζω.

24. Ο μεγαλύτερος φόβος σας;
Οι κλόουν και οι γάτες..Συν τους ψεύτικους ανθρώπους..

25. Σε ποια περίπτωση επιλέγετε να πείτε ψέματα;
Όταν θέλω να προφυλαξω τους άλλους ή να αποφύγω καταστάσεις..

26. Ποιο είναι το μότο σας;
Είναι στίχος.."Cursed by the weight of the world.."

27. Πώς θα επιθυμούσατε να πεθάνετε;
Στον ύπνο μου

28. Εάν συνέβαινε να συναντήσετε τον Θεό, τι θα θέλατε να σας πει;
Raus..:P

29. Σε ποια πνευματική κατάσταση βρίσκεστε αυτόν τον καιρό;
Ανισορροπία,χάος..

something of me....†

My eyes are full of tears

nothing happened,nothing at all...

only an image in my mind

a pale picture of myself

Alone and cold...as my heart now is...

Bells ring in a way I've heard before

Mortals filling the streets

All that's left of yesterday is now gone...

Flowers are now dead,tree leaves are yellow

Raindrops are falling on my face in a manner of torment.

I wanna hear you so much now..

i need to feel you beside me

Standing by me,holding my hand...

In the frozen night I don't even feel the cold outside

i'll try to find you,to find me...through your last words tha world was ruined..

I'll never know if you ever loved me...i don't even belong to your heart..Maybe I never did...

My body burns the bed I lie on..

The blood runs like a river,like our river...

Where are you my god..?

My endless love is still lighten for you..

My heart beats stronger now...Peace is floating my dead body...My soul however,is still alive...

Hunting you,wanting you...

Blood is slipping out of my open wounds..

A knife shinning on my bed..

No breath...No strength...Only a word in my heart..

Love..

A love that hurt me..

A love that killed me..Only my body....My spirit is now free...

Free to haunt you..

To make you love me more than ever..

The way i loved you..with all my heart..

And now...

Serenity†

To know me better...

Even if my English isn't so good i'll try to express my thoughts as i want to...you didn't ask me to, but i'd like to communicate right now.

People nowadays is very pathetic,sad,miserable we could say..i am too!

They all search for the easy solution,tha salvation..

Through everyone and everything appearing in our lives,we try to pull something that will make us feel better..in a way,we use people to make ourselves feel better. That's the worst thing i've ever realised. For myself too,sometimes..

We need people to be around us but, do they..? People that is or is not in my life,is in it for reasons of love,habit,respect, choice.. my choice..

I choose them and they only choose if they'll stay in it or not..

Most of time my temper is bad, melancholic, pathetic..i may cry, hit myself, but i will always be thinking of other people..

DO THEY?..

I may not care if they do or don't..I try to be ok with myself but i haven't managed it yet.. My problems are mostly resolvable ones but it's time to take decisions for my life but i would never get into drugs or alcohol..( only a joint here and there:Pppp)

Some people prefer it by thinking.. Some others combine these two and the results are mostly DRUNK ONES..!

:Ppp

..my inner demons are coming up more and more everyday..

I need somebody to guide me but i will ask only his conseils..(that's french..i don't remember the word in English..It's not the only..!) Advice may be the right word..:Ppp

The road is in front of MY eyes.. not in front of theirs..

I need people just to stand by me..these are my insafeties coming up..i'm not afraid of being alone.I don't use people..i may want to be used..but not abused..

I don't think i gave you something special or a manual of me by writing this to you..:P

It was only a text turning around me and my affront of the shape of the things..

Take care my dearest friends..

Stay darker than just black nails..

:(